Günlerin Köpüğü | Boris Vian
Aşk hikayesi. Adam kadına aşık olur. Kadın hastalanır…
Bu hüzünlü hikaye kitapta komik mi desem, absürt mü desem, bir düş gibi anlatılmış. Birinin rüyasını dinliyormuşum gibi okudum ben.
Günlerin Köpüğü
Colin ile Chloe’nin mutlu yuvası Chloe’nin hasta olması ile gölgeleniyor. Ciğerinde nilüfer çiçeği varmış Chloe’nin. İyileşmesi için su içmemesi lazım. Su içerse içindeki çiçek büyür çünkü ve daha çok hasta olur.
Düşler
Kitabın başta dediğim o düş gibi olan kısımları şöyle. Mesela;
Colin evde fare besliyor. Evcil hayvan gibi, kedi köpek gibi seviyor, okşuyor onu. Mutfaktaki su borusundan yılan balığı avlıyor. Akşam yemeğinde onu yiyorlar. Küçük pembe bulutlara binip seyahat ediyorlar.
Bunun gibi şeyler.
Colin, Chloe iyileşsin diye elinden geleni yapıyor. Bu arada parası da artık suyunu çekiyor ve hiç istemediği halde çalışmak zorunda kalıyor. Çeşitli işlerde çalışıyor. Mesela silah sanayine giriyor. Yaptıkları iş topraktan silah yetiştirmek. Gerçekten topraktan silah yetiştirmek. İşçiler toprağa silah tohumu ekiyor, sonra tohumların üzerine yatıyorlar, toprağa verdikleri ısı ile silah tohumları büyüyor ve büyüyen silahları topluyorlar.
Deli saçması gibi geliyor kulağa. Bitmiyor, devam ediyor, akla gelmeyecek tuhaflıklar normalmiş gibi karşılanıyor.
Colin, Chloe için elinden gelen yapıyor ama… Chloe’nin sağlığı kötüye gidiyor. Onun sağlığı kötüye gittikçe yaşadıkları ev küçülüyor. Yemekler tatsızlaşıyor. Mecazi olmanın ötesinde… Fiziksel olarak gerçekleşiyor bunlar.
Dertler Üst Üste Gelince
Bir dert başınıza geldiğinde üzülürsünüz, belki ölmeyi bile düşünürsünüz ya. Sonra bir şekilde o dert geçer gider. Ama sonra benzer dert bir daha gelir diyelim. Hadi yine üzüldün, ağladın. Yine geçti gitti. Ve o dert bir daha geldiğinde artık üzülemez ve işi dalgaya vurursun ya. Çünkü üzülecek dermanın kalmamıştır. İşte o andan sonrasında anlatılmış gibi bu hikaye. Aşk acısı, ölüm acısı, iş acısı, fakirlik acısı… Üst üste gelmiş, hepsine üzülsen kafayı yiyeceksin. Hepsine gülerek kafayı yemek hayatı daha yaşanılır kılıyor belki de.
Filmi de Var
Filmi de var, bkz: Günlerin Köpüğü
Kitabı okuduktan sonra filmi de izledim. Kitapla birebir aynı. Ama kitaptan aldığım duyguyu alamadım filmden.
Saygılar,
Hülya Erarslan
No Comments