Rasputin

Boney’nin oldukça eğlenceli ve etkileyici bir şarkısının adı Rasputin ve aynı zamanda kezlerce sınanmış bir kişinin adı. İyi veya kötü ama gerçek bir kişi, yığından bir kimse değil. Sizin sözcüklerinizle söylersem ey yığın, o bir insan, kuru kalabalıktan rastgele bir “şahıs” değil. İyi ve belki de kötü veya belki de algınızın kulaç kulaç ilerisinde, Usta Niçe’nin soluğuna, kut’una esenlikler, iyinin ve kötünün ötesinde.

Gizemci

Kimdir Rasputin? Bir mistik, gizemli ve gizemci biridir her şeyden önce. İlk Kam nasıl bir Kartal’ın çocuğu olarak doğan ve bütün diğer Kam’ların anası olan göğün kızı bir Kam Ana ise, 19. yy.’ın ikinci yarısında (1869) Ural Dağları’ndaki köyünde doğan Grigori Rasputin de neredeyse o kadar göğün oğludur. Bir Kam değilse de kendi inancı içerisinde, bilgisi, siyasetteki seçimleri, inanma biçimi, etiketleri ile değil, varoluş yolundaki kendine özgü yeri ile o da göğün oğullarından biriydi.

Göğün Tahtı

Geleneksel Türk inancında, ki adına ister Şamanizm, ister Tengricilik/Tanrıcılık, ister Nom, ister Tuyonculuk deyin, Gökyüzü tahtında oturan, kişiye ışık veren, aydınlanmayı ve asla hiç kimsenin önünde baş eğmemeyi, boyun eğmemeyi öğütleyen iyicil iye (ki kendi karşısında boyun bükülmesini/boyun eğilmesini de istemez), iyelerin başı, Sonsuzluk demek olan ve cinsiyetlerden öte olan Tanrı tarafından Gökyüzü tahtına oturtulan Bay Ülgen, Ülgen Han’ın ilk Kam, Kam Ana yer yüzüne. Öyle bir armağan ki “Kam” denmiş kendisine, ki “kamaşmak” sözcüğünün köküdür, “göz alıcı” demektir sözcük.

Göz Alıcı

Rasputin de göz alıcıdır ve gözler kamaşmıştır var oluşumuyla. Çar’ın çocuğun, herhangi bir sağaltım gereci kullanmadan sağaltması ile adı Rusya çapında duyulmuş olan Rasputin, benzer türde tansık/tansu görünümlü sağaltımlarının ardından 1. Dünya Savaşı sırasında ülke politikalarına dokunuşları, onu “Alman yanlısı” sayan ve daha da çok kıskanan kişilerin aç gözlü sığlığıyla tehlikeli bir durumda bulmuştur kendini.

Peki ne oldu Grigori Rasputin’e? Boney’nin sahneleri kadar renkli oldu yaşamdan ayrılışı ve bir o denli ders verici. Fakat belli bir noktadan sonra tüm ideoloji ve inançlardan öte geçip kendini onu öldürmeye adayanlar, çıkaramadılar o dersi yaşananların hiçbir anında, geçmişteki aydınlıklara yönelik aç gözlülükle dolu linç girişimlerinden ne ayrımı vardı ona uygulananların? Önce anında öldürme garantili siyanürü toz durumuna getirdiler ve bir yemekli çağrıda pasta içinde yedirdiler, ölmedi. Sonra ardına düştüler, ille de öldüreceklerdi, ateş ettiler, yere yığıldı. Yanına ulaştıklarında anladılar ki ölmedi. Yeniden ateş ettiler ve öldüğünden iyice emin oldular. Ardından, ne olur ne olmaz diyerek, belki de izlerini örtmek isteyerek bir akarsuya attılar gövdesini. Kıyıya vurduğunda gövdesi üzerinde otopside, incelemede bulundular ve gördüler ki onu yaşamdan alan yine de siyanür veya kurşunlar değildi; boğularak terk etmişti yaşamı Grigori Rasputin!

Kişi türünün kemale ermesinde, evriminde büyük bir dönemeci yıkmayı denediler onu yaşamdan almak isteyenler bilerek ve büyük olasılıkla da yine yığınlara özgü biçimde, düşünmeden bildiğini düşünerek. Peki alınması gereken ders alındı mı? Alınması gereken ders bu satırlarda duruyor, göklerde yankılanıyor perdesiz gözlere, dinleyen kulaklara!…

Sevi ve ışık ile!…

Atakan Balcı