Yaprak ve Yol

“Kerpiç kerpiç üstüne kurdum binâyı
Binâyı kurar iken gördüm Leylâ’yı
Leylâ başıma açtı türlü belâyı”

Diye başladıkları dörtlüğü “Ah Leylâ, Leylâ, Leylâ etme bu nazı” diye tamamlıyor ya Erkan Oğur, İsmail Hakkı Demircioğlu, tam da yaşam gibi ve yaşamı adımlamak, yaşamak gibi!

“Bir kez yanlış trene bindiyseniz, koridorda ters yöne yürümenin bir yararı yoktur.”

Diyor ya kimselerin/şahısların içinde kişi/insan Usta Niçe (Nietzsche), koşsan ne olacak sizlerin gerçek gördüğünüz yaşam içinde. Ama yolda işler çok farklı işler. İki kez iki dört etmez her kesimden yol üzre, pek az denk gelir genel içinde. Adım adımdır ve kulaçtır bazen ve bazen suyun üzerinde yürür Kayırılmış olan, Kayıranın sözcüğü kişi yüzüyle. Bazen annenin yüzüne basarsın, ileri doğru yükselir sinir adım adım ve kıpırdamadan, bazen Su Ece’si kucaklar götürür seni ışıl ışıl ve kapkara bir aydınlığa ve yerinden kıpırdamadan özün, benliğin yol içinde. İki kez iki trilyonlarca gökada eder bazen kimselerin diline çevirince.

Kırağı yağdı yapraklarıma. Ağulu varlıklar yarattı kirletilmiş özleri, teslim olmuş tinleri, köle ahlâklı var oluşlarıyla. Tanrı bendedir, ben Tanrı’dayım. Ben bir noktayım, var oluşum sayısız noktacıklardan oluşan bir evren ve ben de o evrenin içinde ve beni kapsayan bir evrenin içinde bir noktayım. Ve kendini bir evren görüyor nice noktalar, noktalığını görmeden ve baş eğiyor evrenin ötesinde kurgusal bir evrene, kendi evrenliğidir aslında atfettiği yüceliği içeren ve görmez neylersin evren içinde noktaları, evrenleri! Hey gidi Sarı Saltuk Ocağı, hey gidi Koca Hünkâr Hacı Bektâş-ı Velî! Neylersin bu kör sığlık karşısında!

Kişi bir hayvandır ve değildir.

Bu o kadar açık bir nokta ki, örneğin İslâm düşünürü olarak bilinen uzak geçmiş sayılan tarihlerde yaşamış birçok aydın kişi bunu açıklıkla belirlemiştir. Kişi bir hayvandır ve değildir. Ben buna bir iki nokta daha ekleyebilirim, ki hayvan hücresi taşıyan gövdelerle var olan kişi türü için hayvansal yönü görmek, atlatılan düşünsel, tarihsel aşamalar dikkate alındığında özellikle bu çağ için, en zor edim sayılmaz. Fakat ne eylersiniz ki, görmeyenlerin oranı, bunu bile görmeyenlerin oranı görenlerden çok çok fazladır hâlâ.

İbn-i Rüşd, İbn-i Hâldun, Sokrates, İbn-i Arabi, Nietzsche, Kafka, Âhi Evran, Hacı Bektaş-ı Velî boşuna mı yaşadılar, anlattılar, anlattılar ve anlattılar. Boşuna olmasın diyedir işte ışık işçilerinin bütün uğraşı. Işık işçilerine katılmak, nokta kadar destek olmak bile o kadar büyük bir umar ki yaşama.

Kişi bir hayvandır ve değildir, hû! Kişi bir bitki, kişi bir mantar türü, kişi tek hücreli bir canlı, kişi bir yıldız tozudur ve değildir ey canlar! Carl Sagan boşuna var olmadı ve yıldız tozlarından yapılananlar. Ama görmüyorlar, gözleri sımsıkı kapalı. Ama duymuyorlar, kulaklar inanılmaz ölçüde bilinci acıtan bir bilinçle tıkalı. Muş’ta, 2021 yılının temmuz ayında, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın denetimindeki yatılı bir Kur’an Kursu’nda kapının koluna asılı biçimde bulunan 12 yaşındaki Mehmet Halil Yavuz için “Bir kereden bir şey olmaz” mı diyeceksin ey yığın? Görmüyorlar, duymuyorlar, belki de hiç umursamıyorlar ki konuşsunlar!

Aydınlanma bir yoldur ve yolda olanlar için karanlığa dönüşün, “Matrix’e geri dönüş”ün hiçbir yolu yoktur. Bu yolda yürürken 10 kişiden 8’i sizi taşlayabilir, kimleri taşlamadılar ki? Ancak yine de, Bertrand Russell’ın dediği gibi, “… O iki kişiye selâm olsun!”

Sevi ve ışık ile!…
 
 
Atakan Balcı