Çarpa çarpa puslu buğulu pencerelere
Kırılıyor bakışlarımın ışığı
Beni, hislerimi yansıtmıyor
Üstelik buluşamıyor güneşle
Ve büyük patlama gerçekleşmiyor
Gerçekleşse dünya mı kurtulacak?
O, o kadar kolay değil elbet
Ama dünyam kendi karanlığından çıkacak
Kalbimde saklı olan umutlar
O umutlara tutunan sevgiler
O sevgileri büyük emekle büyüten hevesler…
En önemlisi de gerçek hisler gün yüzüne çıkacak
Sonrası mı?
Sonrasını bilmiyorum
Belli mi olur,
Bu kadar büyük bir sevgiyi görünce dünya
Belki o da kendi büyük patlamasına kavuşur
Ve sonra
Hayat kendine yakıştığı gibi güzel olur.
Belki diyorum
Belkileri küçümsemeyin lütfen…
Mehmet Gökcük
24 Aralık 1981 İstanbul doğumlu olan yazar, aslen Kastamonuludur. Çocukluk yıllarını geçirdiği Tekirdağ’dan üniversite eğitimi için 2001 yılında ayrılmış olup, o günden bu güne İstanbul’da yaşamını sürdürmektedir.
Marmara Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu mezunu olan Mehmet, Beden Eğitimi Öğretmenliği ve Spor Eğitim Merkezi yöneticiliği yapmaktadır. 2013 yılında ‘’Sevgi’li Aşk’’ isimli ilk kitabı ile yazarlığa ilk adımını atmış olup, 2016 yılında doğacak kızına ithaf ettiği ‘’Sevgi’li Aşk: Eylül’’ isimli kitabıyla da Baba-Kız aşkına imzasını atmıştır. Son olarak da 2019 yılında Bilgisayarsız Robotik Kodlama alanında Türkiye'de ilk hikaye kitabı olan ''Kod: Sevgi Dili isimli kitabı raflarda yerini almıştır. Ortalama üç yılda bir eser ortaya koyan yazarımız, yeni projeleri için çalışmalarına devam etmektedir. Bazı online sanat dergilerinde köşe yazarlığı, sportif aktiviteler, bireysel olarak kitap gelirleri ile planlayıp uyguladığı sosyal sorumluluk projeleri ve biricik kızı Eylül Defne ile oyun-gezi-keşif etkinlikleri ile iş dışında kalan zamanlarını değerlendirmektedir. Yazarımızın kitaplarını satın almak için bağlantıyı tıklayabilirsiniz: Mehmet Gökcük Eserleri
2 YORUMLAR
Belki “olur”, belki “mutlaka” olur. Bir gün “sevgi” dili kaplar tüm dünyayı. ☀️🌻🌼🌸🌈
“Sevgi dili…” Çocuklar için yazdığım son kitabım Kod: Sevgi Dili‘nde zor durumda kalan hayvanların yardım isterken söyledikleri parola. 🙂
Bu dili sokaktaki kediye, göçüp gelen kuşlara, kaldırım taşlarına, bindiğimiz otobüse, indiğimiz bayıra da hissettirmeliyiz. İnsanın selam verirken çıkan ses tonu o günkü hayatının özetidir. Birbirimizin gözlerine bakarak, elleri sımsıkı tutarak, omuz omuza, birlikte başarabiliriz.
Fark edenlerdensiniz, iyi ki varsınız.