İstanbul’da Onca Yıl

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Daha hızlı eskiyor, daha çok yıpranıyor
Daha çabuk yaşlanıyorsun
Daha fazla şey öğrenip hayat hakkında
Daha çabuk pişiyor,
Daha ayrıntı biliyor
İnsanın gözlerinden meşrebini görüyorsun

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Hiç yeteneğin olmasa da şair oluyorsun
Aşkı hiç bilmeden geldiysen bile
Aşk hakkında bilge düzeyinde fikirler ediniyorsun
Üstelik her mevsimini, her duygusunu
Ve her yarasını, yarasının acısını deneyimliyorsun

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Hiç sevmesen de kalabalıkları
Tahammül etmeyi öğreniyorsun
Hiç ama hiç sana göre olmasa da uykusuz bir şehir
Ruhunu yedi gün yirmi dört saat ayakta tutuyorsun

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Okulda zorla geçtiğin ve nefret ettiğin Tarih’i seviyorsun
Geçmişin önemini
İyi bir gelecek için, geçmişi de yaşatman gerektiğini fark ediyorsun

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Yaşını sorduklarında ne cevap verirsen ver
Doğru cevabı vermemiş oluyorsun
Çünkü bu şehrin zaman hızı ritmik değil
Kaç yıl yaşadığını belki bulursun takvimlerden
Ama kaç yıllık yaşadığını hesap etmek çok zor

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
İliklerine dek bir sevgi sarıyor bedenini
Ruhunu bir arşa çıkaran, bir yerin dibine sokan
Şekilden şekillere, iklimden iklimlere götüren
Bir sevda hikâyesi giriyor ezberine
Hep gitmek üzerine hesaplar, planlar yapıyorsun
Tarihler belirliyor, kararlı cümleler haykırıyorsun
Bir şey
Adını henüz kimsenin koyamadığı bir şey seni durduruyor
Planlar, hesaplar rafa kalkıyor
Ve İstanbul’da aşk aynı hışmı ve sadakatiyle devam ediyor

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Gönül misafirleri geldiğinde yanına
Şaşırıyorlar tahammül sınırına
“Asla” diyorlar
“Bu şehirde yaşayamam, asla!”
Savunma gereği bile duymuyor
Öyle bakıyorsun suratlarına
Çünkü hiç anlayamayacakları kadar tuhaf
Sadist ve derin bir sevda bu
Ve kabullenemeyecekleri kadar da tehlikeli

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
Üç tarafı deniz şiirler yazıyorsun
Uçsuz, bucaksız, ütopik düşler kurup
Gerçeklerin zorluğuna bir şekilde
Belki mecburen katlanıyorsun

Yaşayınca İstanbul’da onca yıl
“Yaşamak mücadele ile anlam kazanır
Kader gayrete, İstanbul ise sadakate aşıktır” fikrini benimseyip
Gelip geçici seyyah olduğun şu dünyada
Anlamlar ekip yaşadığın zamana
Ölümsüz izler bırakmayı öğreniyorsun

Bilmiyorum,
Kaçıncı kez kaçma planı yaptım
Ve kaçıncı kez vazgeçeceğim bu kadim şehirden gitmekten
Ama aklınızda olsun
Sonsuzluk uykusuna bu topraklarda yatmak isterim
Şayet başka bir yerde ölürsem…

Mehmet Gökcük