Amcamı Almasak Begonvil Kaça Olur?

Amcamı Almasak Begonvil Kaça Olur? | Can Yılmaz

Kişisel gelişim kitabıymış bu, hiç beklemiyordum. Gerçi “Ne bekliyordun?” diye soracak olursanız da bir cevabım yok aslında. Herhangi bir beklentim yoktu. Kitap elime geçti, merak ettim nedir diye, okumaya başladım, hepsi bu.

Amcamı Almasak Begonvil Kaça Olur | Kitabın Adının Hikâyesi

Kitabın adı nereden geliyor, önce onu anlatayım. Dikkat çekici bir kitap adı çünkü.

Kitapta yazarın Kafa dergisinde yayımlanmış yazıları yer alıyor. Bu yazılardan birinde bir milyarderin fantezisinden bahsediyor. Bu milyarder, insanları ölümsüz yapmayı hayal ediyor. Bunun gerçekleşmesi için de insanları başka bedenlerde yaşatmayı düşünüyor.

Yazar da bu fikirden yola çıkıp insan bedenini saksı yapma fikrini aklına getiriyor. İnsanlar saksı formunda yaşasa ne olur? Marketlerde mi satılır? “Amcamı niye belediyenin bahçe marketinden parayla alıyorum?” diye soruyor. “Amcanız artı begonvil 29.90.”

Bunun gibi mizahi bir dil kullanıyor yazar. Benim canım hiç böyle bir dil okumak çekmiyor ama çeken buyursun, okusun, eğlensin.

Amcamı Almasak Begonvil Kaça Olur | Korona Zamanı

Kitabın ortasından itibaren korona zamanının etkileri görülüyor. O dönemde yazılmış yazılar yer alıyor. Korona öncesi hayat tarzını özleyiş, şehirden köye yerleşmek isteyenlere köy hayatının zorluklarını anlatış vb…

Gerçekten böyle bir dönem vardı ve çabuk geçti sanki. Hiç hatırlamak istemediğimiz için de çabuk geçti gibi gelebilir. Korona zamanı anılarını kıymetli buluyorum. Üzerinde çok duramadık o dönemin. Bir feraha çıkamadık ki şöyle bir değerlendirelim, ne yaşadığımızın üzerinde duralım.

Amcamı Almasak Begonvil Kaça Olur | Kişisel Gelişim

Çeşitli konulardan bahsediyor yazar. Örneğin;

Para yok diye insanların örselenmesine karşı çıkıyor. Hayallerinin peşinden cesurca koş, erteleme, diyor.

Erteleme, harekete geç. Yarın değil, bugün.

Anı yaşa.

İnsanların ne dediğin umursama.

İnsanlara sana davrandıkları gibi davran.

Endişelenmeyi bırak.

Hayatını istediğin gibi yaşa.

Eğlenmene bak.

Kendine güven.

Risk al.

Negatif insanların ve düşüncelerin seni ele geçirmesine izin verme…

ve benzeri.

Ben açıkçası biraz boş laf olduğunu düşünüyorum artık bunların. Aslında doğrular, hem de çok doğrular. Ama salt cümle olarak kaldıkları için olsa gerek boş geliyor artık.

“Hayallerinin peşinden koş” demek mesela bana çok soyut, çok havada geliyor. Direktif ya da tavsiye okumak istemiyorum artık, yapanı görmek istiyorum ben. Bu tavsiyelere bürünmüş, bu tavsiyelerin vücut bulmuş halini görmek istiyorum.
 
 
Saygılar,
Hülya Erarslan