Sıradan bir gündü, ben yine her gün yaptığım, işleri yapıyordum. Aslında bir nebze neşeli bile sayılırdım. Başıma ne gelirse gelsin, dudağımın kenarındaki o yalancı gülümsemenin yeri sabitti. Gerçekten gülmediğimi garip bir oyunun içinde dönüp durduğumu ofisteki herkes biliyordu. Garipsemiyorlardı da. İronik bir hayatınız varsa…
Kriti! Ya panda sti kardia! İse i patrida mu i gliyka.* * Girit! Hep kalbimdesin! Tatlı memleketimsin. Üzümlü kamelyanın altında ela gözlerini batan güneşe kilitlemiş, yaşlı ellerini birbirine kavuşturmuş sessizce oturuyordu büyük babaannem. Dantelli beyaz tülbenti ve siyah elbisesi içinde Yin ve Yang sembolünün…
Rüzgar deli esiyor. Evimiz kuzey cephede ve rüzgar hırçın bir şarkı söylüyor bu akşam. Uğultuyu dinlerken, doğduğum kasabanın “Fener” denilen mevkisinde, Marmara Denizi’nin bütün görkemi ile salonumuza dolduğu beşinci kat evimiz geliyor aklıma. Rüzgar estikçe boğazın deli dalgalarını görüyor gibi oluyorum. Küçücük gözlerini kocaman…
Büyük tahta kapıya vuruyor babam. “Tak tak tak.” Yirmi saniye geçmiyor. Çarçabuk el hareketleriyle çekiliyor demir kilit. Tatlı bir gıcırdamayla açılıyor kapının kanatları, tertemiz bir göçmen evinin avlusuna. Onca tavuğa, koyuna ve keçiye rağmen, o kara beton avluya bal dök yala. Mis gibi bir…
Demirden kepenkleri vardır küçücük dükkanının. Her sabah Besmele ile açıp her aksam bin bir dua ile kapadığı. Küçücüktür Mimozanın dükkanı. Hırsız olsanız içinde çalacak değerde bir mal bulmanız zordur belki. Âmâ mimozanın rızkı buradan çıkar. Yokluklardan çıkıp gelmiştir o. Olmayanı var etmiştir bu mekan.…
Üç çerçeve yan yana duruyordu konsolda. Gülen yüzler, mutlu anılar çerçevelenmiş. Çok sevilen anne ile babanın, ablayla küçük tatlı yeğeninin olduğu fotoğrafların yanına yerleştirmiş onu. Kalbim dediği, o gereksiz adam ile mutlu bir akşamın son saniyelerinde çekilen bir fotoğrafı büyütmüş, diğer değer verdiklerinin yanına…
Burhaniye’nin Dutluca köyünde doğmuşum ben. Denizi olmayan rakımı yüksek minicik bir köyde. Anneannemin öldüğü gecenin sabahına gelmişim dünyaya. Annem bu dünyadan göçerken. İki ölüm bir doğum. Bir isim koymak gerekmiş yavruya. Suzan mı olsun adı, Bahriye mi derken dedem; “Bahriye gitmedi. Torunumla geri geldi”…
Bu dünyada yaşattığını yaşamadan ölmek yok büyük ihtimal. Yaptığımdan pişmanım. Kabul ediyorum !!! Bu aşırı duygusal bir itiraftır. Zamanını hatırlamıyorum. Bir ara annemin tencere dolabına dalmıştım. Bütün çocukluğumun şahidi dilsiz nesnelere neden öyle üvey anne gibi davrandım, şimdi sorguluyorum. İşte bir ara gaza gelip,…
Güneşin, bir gün önce yağmış karı ortadan kaldırma çabası var bugün. Yüzünü birazcık gösteriyor nazlı bir sevgili gibi. Deniz ile aşk yaşayan poyraz sayesinde, soğuk iliklere kadar hissettiriyor kendisini. Şu sigara mereti yüzünden kapının önüne atılmış tahta masaların birinde, kendini bile ısıtmayan bir elektrikli…
“Ooo… Kabuk tutmuş. İyileşiyor demek ki.” Nasıl oluyor da o kabuğu görebiliyorsunuz bilmem ki. Bazı yaralar asla kabuk bağlamaz oysa. Alttan alttan hep kanar. Benzemez on iki yaşın yaramazlığından kalan küçük bir anının sızısına. O anı gözümün önünde şimdi. Sağ dizim kemiklerim görünecek kadar…
