Teknoloji Bağımlıları El Kaldırsın

Devamlı değişim, değişim diye tutturuyor, “Değişime direnmeyin” diye yazılar yazıyorum ya, bu hafta da benzer bir konudan bahsedeceğim ve hep yaptığım gibi, kim ne kadar aksini savunursa savunsun, ben gene değişimin yanında duracağım. Bu günkü konu ne mi? Teknoloji bağımlılığımız ve akıllı telefonlarımıza yapışık yaşamamız. Herkes bu düşkünlüğümüzü eleştiren yazılar, fotoğraflar, videolar paylaşıyor sosyal medya platformlarında. Ben bu paylaşımlara çok gülüyorum. “Tam da eleştirdiğiniz yerde değil misiniz?” diye haykırmak istiyorum 😉

Bu kadar rahatsız oluyorsanız, bırakın elinizdeki telefonları, tabletleri bir kenara ve o yazılarda savunduğunuz şekilde yaşayın. Yaşamayanlara da Allah rızası için akıl vermeyi bırakın.

Instagram’da, Facebook’ta fazla fotoğraf paylaşanlara burun kıvıran bir kitle vardır. Takip ettikleri hiçbir hesabın fotoğraflarını beğenmezler ama ‘Hikaye’ paylaşımlarınızda görürsünüz, ilk seyreden hep onlardır hikayelerinizi. Herkesten çok bu platformlarda zaman geçirirler ama gene herkesten çok onlar eleştirir online insanları. Fotoğrafları beğenmedikleri için sanırım kendilerinin görünmez olduğunu falan sanıyorlar. Stalker’larla ilgili bir yazı yazmıştım. Bu konu ilginizi çektiyse ona da bir göz atabilirsiniz: Aziz ve Muhterem Stalker’larım…

Neyse benim derdim bu değil. İsteyen beğensin, isteyen beğenmesin, isteyen takdir etsin, isteyen yersin, ben bayılıyorum tam da bulunduğum yerde olmaya. Ve evet telefonum vücudumun bir uzvu gibi. Hatta, Dan Brown’un son kitabı Başlangıç’ta öngördüğü gibi vücudumun gerçekten bir parçası olsa hiç de gocunmayacağım.

Bu teknoloji ile iç içe yaşama durumumuzun hep olumsuz yanları sıralanıp durur. Ben ise bu gün tam tersini yapmak niyetindeyim.

30’dan fazla yazarlı, her gün yeni yazı girilen online bir dergi yönetiyorum. Online olunca, haftasonu tatili yok. Bayram tatili, yıllık tatil onlar zaten imkansız. Gece-gündüz ayrımı bile yok. Devamlı canlı bir organizma orası ve bir kaç saat bile ilgimi üzerinden çekemem. Programcısı, grafikeri, editörü ve yazarı olduğum bu siteyi tek başıma, nerede olursam olayım yönetebilmemin tek yolu da bu çok eleştirilen teknolojiden geçiyor. Hayatımızı esir aldığı söylenen bu teknoloji sayesinde ben sömestrde çocuklarımla dağda kayarken, ya da yazın Bodrum güneşinin keyfini çıkartırken avucumun içindeki bu minik aletle, 7/24 ilgilenmem gereken bir siteyi dünyanın her yerinden yönetebiliyorum. Dört duvarlı bir ofiste, bilgisayar başında değil, doğanın kucağında çalışabiliyorum. Şimdi bu teknoloji beni esir mi ediyor, özgürleştiriyor mu?

“Senin işin buna uygun. Her işe uygulanmaz bu yöntem.” itirazlarını duyar gibiyim. Pek katılmıyorum. Belki bu derece uygulanmaz fakat mailler, telefon toplantıları hatta telefonda konferans görüşmeleri ile birçok konu sadece telefon üzerinden halledilebiliyor, böylece neredeyse her iş, elinizde tuttuğunuz o harika icat sayesinde, uzaktan yönetilebiliyor.

Elbette bu heryerde çalışabilme durumunu da eleştirebilirsiniz.

Sanırım bu biraz da nasıl bakmak istediğinizle ilgili. Klişe bardağın boş-dolu tarafı hikayesi yani anlayacağınız. “Tatilde bile çalışıyorsun” da diyebilirsiniz, “Ofisin okyanus manzaralı” da. Ben değişimin tarafında kalarak “Benim ofisim ben neredeysem orası” diyeceğim.

Ayrıca ne diye bu kadar karşı çıkılıyor gerçekten anlamıyorum. Otobüste, metroda, durakta herkesin elinde telefon varmış. Ayy sanki otobüste kitap okuyan bir toplumduk da telefonlar bunu bozdu. Boş boş birbirlerinin suratına bakacaklarına önlerindeki telefona bakıyorlar, ne var bunda?

Ben Burger King kuyruğunda bile kitap okuyan bir kadınım. Bu yüzden o elimdeki telefona yapışık yaşamaktan hiç yüksünmüyorum. Çocuklarımla bazen saatlerce telefonlarımıza gömülü zaman geçiriyoruz. Ama birlikte ATV ile safari yaptığımız, dağda tüm gün kaydığımız, saatlerce beraber denizde yüzdüğümüz, pazar gününü parkta ailece bisiklete binerek geçirdiğimiz için, o telefona gömüldüğümüz anlar vicdanımda bir rahatsızlığa neden olmuyor.

Teknoloji, Akıllı Telefonlar ve Nimetleri

Akıllı telefonlarımız, o minicik aletler, üzerlerinde bir sürü kolaylıkla geliyorlar hayatımıza; harita uygulamaları, online alışveriş, parmağımızın ucundaki gazete ve kitaplar, dünyadaki neredeyse tüm müzik ve filmler, en profesyonel fotoğraf makinalarıyla yarışabilecek kameralar, üzerine bi de herkese açık dünyanın en büyük ansiklopedisi her biri. Böyle bir teknolojinin hayatımızda bu denli yer etmesine şaşırmanın saçmalığını da dolayısıyla anlayamıyorum. Hiçbir yere kaybolmadan gidemeyen ben, bu harita uygulamaları sayesinde Fizan’a bile gidebiliyorsam artık, bu küçük aletlerin her geçen gün yerlerini daha da sağlamlaştıracaklarına emin olabilirsiniz. Geçmişe sıkıca yapışmak yerine geleceğe hazırlanın derim 😉

Hırçınca eleştiren, yargılayan insanların da ayrıca en bağımlılar olduğunu düşünüyorum. Dengeyi kuramadığınızda bağımlı olduğunuz şeyden, önünde sonunda nefret edersiniz. Ve bu nefretin kaynağıyla yüzleşecek güce de sahip değilseniz işte o zaman dışarıdan millete ahkam kesen tiplere dönüşürsünüz. Unutmayın ki “Yalanı hiç sevmem” diye devamlı demeç verenler, en çok yalan söyleyenlerdir. Bu yüzden bu teknoloji düşmanlarının laflarına aldanmayın. Hepimizden daha esir olan onlar. Kendilerini kandırırken siz gülümseyip yolunuza devam edin bence 😉

Telefonuma yapışık yaşamaktan inanılmaz mutluyum. Size de “Keyfini çıkartın, nimetlerinden yararlanın.” derim 😉