Sevemiyorum Kimseyi
Gelme buraya.
Benim bahçem biraz serin, biraz dağınık
Sanıyorum biraz da karanlık;
Ferfecir yüzün gölgelenir buralarda.
Kim bilir nice güzelliklere mihmandarsın sen,
Ben de kendi hayatımın müellifiyim
Pek mahiyet bekleme benden,
Melâl içinde zayi olursun.
Pür-kusur beklerken seni,
Gelme derken bile
Düşünür, merak ederim,
Neden girdin ki şimdi mısralarıma..
Ama çok tutmayacağım seni buralarda
Kaldığın çok değil mi zaten
Uzun gecelerce, aklımda.
Bakma dizelerime neden girdin dememe de
Hangi dizeye sığabilirsin ki
Varlığın bir şiirken başlı başına.
Diyorum işte, şimdi gelme yanıma;
Ervahta bulmak istiyorum seni
Düşünürüm her gece,
Hüzün ve sessizlik kattığım saatlerde.
Başını eğip de gülüşünü düşürme n’olursun
Gözlerine baktıkça denizleri andırıyorsun
Ama sen..
Elbette çok daha derinsin, biliyorum.
Başımı eğip ıslattığım toprağım ben,
Sonsuzluğu armağan eden feleksin sen.
Yumuşatmaya çalışma, yorulursun.
Tam da sevmiştim münzevi olmayı
Yorgunum diyorum,
Neden çocuk gibi bekleyip durursun..
Ellerimi çeneme koyup
Saatlerce dinlemek isterdim seni,
Ama ismime ses vermen kâfi.
Selam verdin, haydi git şimdi
Şiir kitabımın arasındaki kurumuş çiçek gibi
Unutacağım muhtemelen ama
Sen hep sayfaların arasında kalacaksın.
Pınar Sude Genç
Yazarın Notu: Şiirin ardından Perdenin Ardındakiler’den Sevemiyorum adlı parçayı dinlemeniz tavsiye edilir.
No Comments