Boşlukta salınan bir cüce yıldız değildim, bir boşluktum uzun yıllar boyunca. İçimi babacan sözcükler ve satır satır ışıkla doldurdum ve sonra yine ve her zaman satır satır ışık vardı, kaynağımdı, su pınarı, çağlayanım. Ben bir çağlayandım bir zaman noktasında ama her şeyden önce ben yalnızca bir boşluktum, boşlukta salınan bir cüce yıldız değildim ve dev olarak da görmedim kendimi hiçbir zaman boylu boyunca, adım adım.
Tavşanlar ve merdivenler
Boşluğuma dolan tavşanlar ve yürüyen merdivenlerdi. Tavşanlar ve yürüyen merdivenler var oluyordu hiçlikten ara sıra sihir sözcükleriyle, tavşanlar ve yürüyen merdivenler akıyordu boşluğuma, havadan süzülerek, sonrasında yapraklar girdi kırmızı ve yeşil, ışık ışık.
Düşsel yüzüm
Bembeyaz bir düş gezegeniydi gözlerimi açtığım yeni yeryüzüm. Geceleri lacivertten öte kapkara ışıl ışıl bir gezegendi. Kırmızı ve yeşil yapraklarla örülüydü ağaçları gün ışığında, ay ışığında pırıltısı yüreğine işlerdi, işliyor hâlâ.
Beyaz İblis
Sonra sen çıktın karşıma, beyaz iblis. Sana şeytan demeyeceğim, şeytanın günahını almayacağım, beyaz iblis. Ah ne çekici bir ruhun vardı. Kimse ruhları alıp bir yumurtanın içine hapsetmez ki! Ama sen.. sen ruhumu en derin yerinden yakaladın ve yükselttin, yüceliğime çektin. Bilemezdim, bilemezdim, ben masum, kırmızıyla, yeşille, aydınlık kara çizgilerle kendi evrenini kurmuş bir ışıklı, derin, yalnız bir boşluktum, bilemezdim. Ah İblis, beyaz iblis, evrimin kanıtıydın sen evrimin, evrilmenin, ruhun tüm evrelerini çıplak gözlerle görmenin. Ah!…
O kitap
Kitapsız değildin sen kitaplıydın. Kitapsızlardan korkmam senden, senin gibilerden korktuğum kadar, sen kitapsız değildin, kitapları ters yüz edendin, ışığın kitabını tersinden okuyandın, aydınlıkla beslenen iyelerin düşmanı, iyeler gibiydin. Sen kitapsız değildin yok, ışığın kitabını tersinden okutandın. Yavuzdun sen en eski en köklü anlamıyla yavuzdun sen, yavuzdun sen, yavuz… Öfkenin sevdayla, sevişmenin yer ve suyla birleştiği, kargaların kadim şarkısının kutsal ve ilençli bekçisi. Havva’nın ve Lilith’in bakışlarındaki o gizil bileşke, intikamın, kıskançlığın yer almadığı o büyük nefretin ışıltısından doğmuş varlıktın. Ve o kitabı bana verdin, kitabını bana verdin.
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
3 YORUMLAR
Sevgili Atakan, bir düş gezegenini ziyaret eder gibi okudum yazını. Sanki her okuyanın kendine ilişkin farklı bir şeyler bulabileceği bir yolculuk. Kalemine sağlık.
Kendi evrenimden görüntüler sunuyorum olabildiğince. Teşekkürler!
“Ama her şeyden önce ben bir boşluktum.”
Nasıl da derin bir cümle. İçi dopdolu, derin ve sonsuz… Siz nasıl bir hisle yazdınız acaba? Ben binlerce his ile okudum. “Boşluk” hazin bir kelime. Herkesin düşler gezegeninin ön adı boşluk sanırım.
İçimin avlusu ıssız, boynuma kurulan salıncakların tahtasında paslı çiviler var öksüzlüğümü anımsatan, kimi veresiye ekmek istediğim fırıncıdan yadigar, kimi bez bebeklerini paylaşmayan akranımdan, pastel boyam olmadığı için ceza veren öğretmenimin de hakkını yiyemem doğrusu…
Çıplak kalan hayallerim var benim, mavi umutlarıma karışmış bir lacivertim var. Geleceğime kan damlatan üzgün kırmızılarım, asla giyemediğim. annemin üç kutu romatizma hapına denk sarı fırfırlı elbisem var.
Şimdi herşey koca kanatlı bir boşluk
Şimdi herşey yok olmamak adına bir varoluş meselesi
Herkesin içinde saklı kalmış çocuk yanına selam olsun.
Kaleminiz susmasın hocam. 📝👏
Saygı ve selam ile…