3 Günlük Rize Kaçamağımız

Kaçkarlar, Rize | Karadeniz

Çok uzun zamandır bir gezi yazısı yazmamıştım malum Covid 19 sebebiyle yaz tatili hariç açıkçası gezen de duymadım. Bunun tabii tek sebebi salgın değil, salgın ile beraber piyangodan çıkan ekonomik zorluklar ve/veya işini kaybetme endişesi ile harcamaları kısma da var. Bizim ailemizde birkaç sebep bir aradaydı. En önemli sebebimiz hastalanma kaygısı idi ama eve o kadar çok kapandık ki kendi adıma hastalıktan çok kaygısı beni artık hasta etmeye yetecek hale geldi veeeeee dedim ki “yeter!”

Hedefimde bu sefer eşimin de çok görmek istediği Karadeniz vardı. Ben açıkçası birkaç aydır Rize ve çevresindeki bazı otelleri ve yerleri Instagram üzerinden takipteydim, dolayısıyla 3 günlük bir programla herkesi mümkün olduğunca mutlu edecek bir gezi planlamak istedim. Bir arkadaşım da aynı şekilde gezmek için ayartılmayı bekliyordu, birbirimize gaz vere vere, yapar mıyız, yapamaz mıyız derken bir hareketlenelim dedik.

Çoktandır inceleyip aklıma koyduğum deneyime uyan yerlerle bağlantıya geçtim, meğer arkadaşım da aynı otelleri takipteymiş; direkt kafamız uyuştu. Arkadaşım da arabaları ayarladı.

Bu arada biz yaklaşık 3 hafta öncesinde kalacağımız yerleri ayarladık ama uçuşlarda iptaller oldu; dolayısıyla arkadaşlarla farklı havalimanlarından binip 5 dakika ara ile Trabzon’a vardık.

Uçuş Halleri

Sabah 05:30 uçağı ile Trabzon’a uçtuk.

Ne yalan söyleyeyim nisanda Londra’dan kurtarma uçağı ile Ankara’ya konup karantinaya alındığımdan bu yana uçağa falan binmem diye yırtınan, insan içine çıkmayan ben, sonunda eve kapanmaktan sıyırınca çift maske ile uçağa binerim diyerek, hatta hastalıktan çok korkan çocuğumuzu ikna ederek uçuşa hazırlandım ruhen.

Eşim de biraz zorla da olsa uydu; işi gereği bitmeyen acil durumlar veya ufak kriz ihtimalleri onu her zaman tatil yaparken tedirgin ediyor ve bilgisayarsız asla yola çıkmıyor. Ben hem oğluşun okulu hem de işlerimizi göz önüne alarak cuma, cumartesi ve pazar olarak 3 dolu güne yaydım geziyi.

Havalimanına indik ve önceden rezervasyon yaptığımız araçlarımızı teslim aldık.

Nasıl araçlar seçmelisiniz?

Yaylalara gidecekseniz bilin ki yol olmayan yerler var. Hatta Pokut bizi o kadar zorladı ki yol olmayan diğer yaylalar için bile “yok yahu bunun yolu var, bu ne ki” diyecek hale geldik 🙂

Kısaca, aracınız yüksek olmalı. Çoğunlukla Dachia kullanıyorlar. SUV olsun, 1,6 ve 100 beygir gibi bir araç olsun rahat edin. Normal binek oto düşünmeyin. Lastikler kabak olmasın, aman!

İlk Gün Rotamız: Trabzon | Ayder Yaylası – Bulut Şelalesi

Biz uçaktan iner inmez hoooop Ayder’e attık kendimizi. Zaten havalimanından Ayder’e yaklaşık 2 saatte gittik. Ayder’de yol var arkadaşlar 😉

Kaldığımız otel Ayder Doğa Resort idi. Temizliği ve güler yüzlü personeli bizi evimizde hissettirdi. Çok memnun kaldık. Kahvaltımızı edip yakınlardaki Tar Deresi, Bulut Şelalesi’ne gittik. Dere boyunca, çok güzel ağaçların arasından ve düzgün bir yürüyüş yolundan, yaklaşık 2-2,5 km yürüyüş ile varacağınız ufak bir şelale. Heybetli değil ama ben çok sevdim. Her şeyden öte temiz havada rahat rahat nefes alarak maskesiz yürüyebilmek tam bir özgürlüktü.

Tabii hem uykusuzluk hem de bu uzun yürüyüş bizi bayağı yorduğu için otelimize dönüp dinlenmek istedik.

Keşke biraz daha vaktimiz ve halimiz olsaydı Huser Yaylası‘na, bulutların üzerine de çıkabilseydik.

İkinci Gün Rotamız: Rize | Palovit Şelalesi – Pokut Yaylası – Gito Yaylası

Palovit Şelalesi debisinin çok yüksek olması dolayısıyla görülmesi gereken bir doğa harikası.

Palovit Şelalesi, Çamlıhemşin, Rize | Karadeniz

Pokut Yaylası işte sürücülük marifetlerinizi göstereceğiniz ve aracınızın mümkünse SUV hatta 4×4 olması gereken yer çünkü yaylaya çıkan bir yol yok. Evet öncesinde, kıvrıla kıvrıla güzel güzel harika ağaçlıklı yollardan geçip gözünüze ziyafet çekebiliyorsunuz ama açıkçası çok zorlu. Benim midem mahvoldu. Bir de üstüne bizi o yolda geçmeye çalışan bir başka sürücü kornaya basa basa gelip geçmek isteyince biraz gereksiz gerildik. Adam bayağı o taşlı kayalı yolda zıplaya hoplaya tırmandı ve arkasından bayağı bir laf yedi bizden. Az sonra yokuşu çıkamadığı için bu sefer bizim araçların da geçmesine mani oldu. Ben bundan dolayı da gerildim çünkü yolda birçok yerden iki araç yanyana geçemiyor ve bir tarafı uçurum yani adrenalin doruk noktasında.

Neyse bu diğer aceleci arkadaşın yokuşu çıkamaması bize yarım saat kaybettirdi ama sonuna yaklaşmışız meğer. Sonunda Pokut’a varınca rahatladık.

Yol son noktada çatallanıyor; biz GPS ne diyorsa onu yaptık, sağdan ilerledik ama soldan gitseymişiz daha kolay ulaşırmışız restorana. Yine de tabii restorana çıktık; ömürlük bir manzara eşliğinde tertemiz havayı ciğerlerimize çekerek çayımızı yudumladık.

Bu esnada çeneme mani olamayarak restoran sahibine “Ne kadar korkunç bir yolunuz var. Neden böyle?” dedim tabii bunu söylerken gülerek ve neşeli bir tavırla söyledim, hakikaten de amacım kırıcı olmak değildi, gerçekten de anlamaya çalışıyordum çünkü sarsıntıdan midem gitti, adrenalinden ağzım ve boğazım kurudu tüm yolda. Yani biri hastalansa ne yapıyordu bu insanlar veya bi’ nebze daha güvenli hale gelemez miydi yollar? Hayır gelemezdi çünkü öbür türlü ulaşım kolaylaşırsa çevre kirliliği ve bina sayısı artacaktı ve yolların yapılmasını istemeyişlerinin yegane temeli bu idi. Yani restoran sahibi bize “Burası hayvanların, biz misafiriz, öncelik hayvanların. Biz doğayı temiz tutmalıyız, o sebeple de yol istemiyoruz” dedi ve kısmen haklı buldum.

İniş yolculuğu nispeten kolaydı. Yol üzerindeki Zilkale‘ye uğradık.

Zilkale | Rize

Sarp kayalıklar üzerine, tahminen 14. yüzyılda kurulduğu düşünülen Zilkale, Osmanlılar zamanında güvenlik kalesi olarak da kullanılmış ve o zamanlar ticaret yolları üzerindeymiş. Ben uykusuzluktan ve yorgunluktan çıkamadım ama manzarasının çok güzel olduğunu duydum.

Gito Yaylası

Hava kararmadan hareket etmemiz gerektiği için Gito Yaylası’na koyulduk.

Gito Yaylası’nda yol var (yok ama var 🙃) ve işte bizim seyahatin en güzel anları Rize, Gito Yaylasın’da idi. Çünkü hep beraber bir bungalow deneyimi yaşayalım istedim. Tertemiz bungalovumuz Gito Yessi Bungalov isimli bir işletmeydi. Sahibi Elif Hanım da çok şekerdi. (Instagram sayfaları: @gitobungalov)

Bungalovda kalmak insanı meğer çok mutlu ediyormuş. Kocaman dağ başında toplam 3 bungalov vardı. İkisi yan yana diğeri uzakta idi. Aslında kar yağarken halini daha bir merak ediyordum ama kısmetimizde ekim ayının son haftasonunda ve güzel bir havada bunu deneyimlemek varmış.

Gece odun sobası yaktık. Çok sevimliydi. Akşam köyde bir konakta yemek yedik. Nasıl lezzetli idi ve servisten nasıl memnun kaldım anlatamam. Ve Japon restoranlarındaki gibi ayakkabıları çıkartarak içeri girdik. Güzel geçen yemeğimizden sonra bungalovumuza çekildik; ben biraz manzara fotoğrafı çekip içeri girdim ve uyuduk.

Sabah köyde anlaşmalı küçük bir restoranda kahvaltı ettik, inekler ve buzağıları arasında yürüdük. Çok çok dinlendirici idi. Hele şahit olduğumuz muhteşem manzarayı anlatamam. Ruhum temizlendi.

Üçüncü Gün Rotamız: Gito Yaylası – Badara Yaylası – Trabzon Uzungöl

Kahvaltı sonrası yakında olan Badara Yaylası‘na gidelim dedik. Ben biraz isteksiz idim ne yalan söyleyeyim ama arkadaşım ısrarla gidelim deyince, eh hadi madem yakın gidelim, dedim. Badara Yaylası da yine tatlı ve güzel bir düzlük. İyi ki gidip görmüşüz hatta iyi ki erkenden gitmişiz çünkü biz ayrılırken bir sürü araç gelmeye başlamıştı.

Artık dönüş yönüne geçelim dedik, uçağımız geç idi ama yine de yolumuz uzundu. Halen yeterli süremiz olduğundan bir de Uzungöl’ü görelim istedik. Çok üzgünüm, Rize’nin el değmemiş temiz doğasından sonra tam bir hayal kırıklığı yaşadım ama tabii ki gördüğüm için pişman değilim. Tabela kirliliği ve nargile kafelerle dünya turizmine açılım olamaz. Zaten dünya güzeli gölün çevresindeki fazladan yapılan binaları saymıyorum bile. Tek iyi yanı uyumlu idiler ama şu tabelalar ve hatta yer yer göğe yükselen dumanlar… Çok üzgünüm daha iyisi yapılabilir orası için.

Bu arada yolda geçerken hayal meyal burasının krater gölleri olan bir bölge olduğunu okudum bir tabelada. Meğer Trabzon ve Bayburt arasında Yedi Göller denen krater gölleri varmış, vaktimiz kısıtlı olduğu için sadece Uzungöl ile yetindik.

Gece geç saatteki uçağımızı beklerken ise havalimanında iğne atsan yere düşmüyordu ve bir de havalimanının küçük olması sebebiyle oturacak yer bulmak da zordu. Uçağımıza binip yine harala gürelenin mekanı İstanbul’a döndük ama Rize’nin doğasına hayran kaldım. Halen Instagram sayfalarında geldiğim günden beri Rize ve çevresinde başka otellere bakıyorum. Elbette tüm yaylaları göremedik ama gördüğümüz kadarı bile bize terapi gibi geldi.

Hande Sönmezerler Sinan