İçim Çir

İçim bir meyvenin kuru halini aldı bu sene. Kurudum, tatlandım ve ağırlaştım. Ne bileyim belki başka bir yerlerden yola çıkarım derken sararıp kaldı içimde kuru meyvelerim.

Ağacımın dalları oldu öğrendiklerim ve yıllarca bildiğim şeylerin üzerindeydim, artık deneyimleme sırasıydı. Çir* denmişti kuru meyvelerin adına. Çirleştim. Çoğunun aksine çirkin değil de öğreti doluydu bu yıl.

Zorladı mı?
Hem de nasıl!
Öğretti mi?
İnşallah.
Ders çıkarttık mı?
Dilerim öyledir.

Yıllar evvel adına “içim” serisi dediğim yazılarım oldu. Her yılın sonunda ayları günlere bölüyor neler yaptım, neler yapamadım ve kimlerle tanış oldum yazıyordum da yazıyordum. Sayfalarca…

Oldum oldum da döküldüm, dönüştüm.

Bu yolda ne çok ağaç gördüm ve elime ne dikenler battı bir bilseniz. Yazdıklarım yazamadıklarımdan az ve hep kalacak. Hep mi böyledir? Bilmiyorum.

Sürekli onay beklediğim yerde elimde panik butonum… Kaçacak delik ararken kendi mağaramda kayboluyorum. Kendi mağaram mı? İçi şimdilerde yeni yıl ışıkları ile dolu.

İnsanın kendi mağarası kendine labirent olur mu yahu? Olur! İşte kapan karşımda ve ben kapanın altındayım ve bir elimde peynir. Panik butonuna basacak olsam kapan üzerime kapanacak biliyorum. Oysa panik olmadan, planlayarak da bir şeyler yapmak mümkün.

Peki ama nedir bu bir şeyler? Elimde bir kalem ve üzerinde geziniyorum kağıdın. Aa bir de ne göreyim? Yine girintili çıkıntılı güzergahlar… Peki siz… Immmm. Kendi labirentinin mühendisi insanlardan mısınız? Yoksa bir tuğla da siz mi uzatıyorsunuz başkalarına?

Elimde doğum haritam var şimdi ve bakıyorum önüme ve de gökyüzüne. Bugüne kadar nerelere gitmiş, nerelerde dinlenmişim bir bilseniz. Ah! Üzerime bir de ne yıldız tozları düşmüş, yağmur sanmışım.

Gökyüzü olmadan olur mu! İnsan kendini bir de yıldızlardan gözlemlemeli. Sizin bilmenize ne gerek var; onaylanma ihtiyacı ve de cahil cesareti… Sizin sahip olduklarınızın onda birine sahip kimseler roller coasterda spin atıyorken siz elinizde belgeler yığını ile için için naralar atıyorsunuz. Mağaranızda yankılanıyor sesiniz. Bir tek duyacak kişi var yine ve o da yine sizsiniz.

Kendi rotalarımda bir direksiyonun başına geçsem, bir alabilsem o kontrolü görün o yollarda beni.

“Çok yol katettik, üstelik çok iyi gidiyoruz.”

Şimdi kemerleri bağlayın yeni yollar keşfedeceğiz daha.
 
 
İlayda Oylum Güleryüz
 
 

Notlar & Açıklamalar:

Çir: Erik, kayısı, zerdali gibi meyvelerin kurusu.    ⇡⇡⇡