Kahraman

Bir kahraman, trajedilerden oluşur, Pink Martini’den Amado Mio dinler bazen, bazen bir şiir söyler Nazım Hikmet’ten “Hoş geldin Kadınım” diyerek.

Bedesten’de Satılan

Bir kahraman bedestende satılır kezlerce de, saldırgan Yezit’in tüm kafadarları Bekke’de yahıt Mekke’de arar durur onu, bulamaz. Bir kahraman üç kez ölür de üçüncüsünde kırklar sofrasını devirir, yeni bir düzen kurulur üçler ile, yediler ile, kırklar ile yokluktan, yoksulluktan değil asla, hiçlikten bağımsız yokluktan.

Sarı Zeybek

Bir kahraman yokluk salonunun en ışıltılı karasını taşır içinde ve Sarı Zeybek oynar içinde çöken tüm acılarla birlikte. Bir tarlanın yanından geçer ve baştan aşağı anason kokar bir kahraman bazen avucunda beyaz leblebiler. Ölen büyük kardeşlerini düşünür, babasını, nasıl sağ kaldığını ve kardeşiyle birlikte soluk aldığını.

İlk Taş

İlk resmî genelevi açıp da kadınları aşağılayanlardan çıkmaz asla kahraman, bir kahraman rom kokmaz genelde ve bütün genellemeler yanlış olsa da bazen doğru çıkar bazı sözler bazı kimseler için işte. Bir kahraman, o kadınların elinden tutar, “İlk taşı hiç günahı olmayanınız atsın”dır gökyüzünün övdüğü, zaman gelince toprağın gözlerinde öptüğü kahraman için yalnızca soluk alıp vermekten oluşmayan yaşam.

İkiyüzlülük

İkiyüzlüce kalender tavırlar takınıp sanata, düşüne, düşlere saldıranlardan desteğini alıp da kendi yıldızlı, özel saraylarında eğlence etmez tiyatroyu, ezgileri iki yüzlüce kendine kahraman. “Dünyada görmek istediğin değişimin kendisi ol” der bazen kahraman Gandhi Usta’nın dediği gibi ve öldürülür kurtarmak istediği halklar için, kurtarmak istediği kimselerden birince Gandhi Usta gibi, onu asla anlayamamış olanlardan…

Yankılanan…

“Türkler/Atatürk, İngilizleri yenmeden önce İngilizleri Tanrı sanırdım” der bir kahraman bazen Gandhi Usta gibi ve bir kahraman yıkar geçer tüm kalıpları, tabuları ve uzak ülkelerde, uzak zamanlarda yankılanır sesi kahramanın, Hindistan’da yankılandığı gibi, 1950’lerde Küba’da, 1970’lerde bir Sovyet diplomatının sesinde: “20. Yüzyıl bir Mustafa Kemal daha çıkarmamıştır.” Ve utanması gereken utanmıştır bir gün arayla da olsa elbet, vicdanının ışığınca parlayarak karanlığından sıyrılmıştır bu sesle, bu sözle, karanlığa bilmeden de olsa dayanan öncesinde.

Kahraman olmak

Bir kahraman, asla aşağılamaz bir öğretmeni, hekimi, emek vereni, dürüstü, iyiyi, yürekten güzeli! Karanlığın içinde ışıl ışıldır bir kahraman ama göremez işte herkes o ışıltıyı, gözlerine ak örtüler bağlayanlar, gözlerini sımsıkı yumup aydınlıktan kaçanlar görmez asla ve yine de kahramanlar vardı, vardır, var olacaklardır, yeter ki kahramanlar beklemeyi bırakıp beklediği kahraman olması gerektiğine açsın algılarını aydınlıktan yana olanlar.

Sevi ve ışık ile!…

Atakan Balcı