Kalan ve Giden

Kalan ve giden arasındaki mesafe/uzaklık, kelâmdır, sözdür. Söylenenden çok söylenmeyen, özüne yabancı olan sözde benliğine yenilendir “yengi” sanılan kor içindeki taş. Kent içinde bir gidiş görünür yol ara sıra, kısa ve uzun. Yol aynı yol ve bin bir türlü. Giden ve geri gelen ayrı kişilerdir. Gövde aynı görünür çoğuna kısım kısım, kimse kimse, ayrıdır özünde, görüntü odaklı olanlar da ayrı ayrıdır.

“Güzel bir gün ölmek için” diyor bir bilim kurgu dizi filminde, biz Türklere benzetilmeye çalışılmış, elbette batının gözlüğüyle, ırklardan biri ve Rak(Rock) şarkıcısı Teoman “Güzel Bir Gün” adıyla bildiğim şarkısında ve “Ölürse ten ölür/Canlar ölesi değil/Burası yokluk yurdudur/Varlık dünyası değil” diyoruz. Yunûs Emre’nin, onun gibi nice Alevî âlperen’in/dervişin, etten ve inançtan öte, kimlikli ama kimliklerden de öte yaşamlıların yolu olan yolumuzda. Ulu Kutay’a aşk ile, aşk ile çalap.

Âlî olan tektir, bendedir. Âlî benim, bende değilim zerreyim, zerre iken gövdeyim, Âlî benim!

Kalan ve giden arasındaki mesafe/uzaklık, yolun tozuna yansır. Yanar da yanar “Hep kahır, hep kahır, hep kahır” Cem Karaca’nın ağzında. Cehennem/Tamu dediğin derin, karanlık çukura, için için yanan özünle gidersin. Tüm örtülerden silkinip, tenden, gündüzden, perdelerden çekilip geriye kalan tek gerçek varlığınla yüzleşir ve Tanrı’yı suçlarsın Tamudaki od/ateş için. Hâlbuki boştu orası sen içine girmeden önce. Hâlbuki yoktu od orada, sen götürmeden önce.

Kalan ve giden arasında incecik bir çizgi vardır, Genel Ağ’ın/İnternet’in öz evlâdı Aaron Scwartz‘ı esenler/selâmlar. Yeriniz aynı yer, yurdunuz aynı yurttur ya, göremezsin ki yokluğun odundan/ateşinden çektiğin acıyla haykırırken. Aynı karanlıktır ulaştığınız, yokluğa doğrudur o sonsuz, tek adım. Sen odu götürürsün, özündür; o yağmurlarla gelir, özüdür. Sen tamuya vardım sanırsın, onun ise uçmağa/cennete erdiğini söylerdin gözlerini sımsıkı kapamasaydın, kapalı göz kapaklarının ardında kapalı gözlerinle baktığında. Bir yere mi gittin gerçekten ya da gittiğin yerde gerçekten nesneler mi vâr edilmişti? Yalnızca perdelerden arındın, kendini gördün. Bunu kendine sen ettin.

“Kendini Bil!” demiştir yolcular, der, deriz! Kendini bilen yokluğu, yokluğu bilen evreni bilir!

Sevi ve ışık ile!…
 
 
Atakan Balcı