Adım atmadan piyangoyu kazanamazsın. Neden ölmedi sanıyorsun kentdaşım Temel? Karadeniz’in dağlarında bir uçurumun kıyısında alkışladı/duâ etti/haykırdı Tanrı’ya:
“Ey Ulu Yaradan! Bunca yoksulluk çektim, çekiyorum. Dilerim senden ki bir piyango kazanmadan çıkmasın yaşam tenimden.”
Gökyüzü duyar mı, duymaz mı kentdaşımı, bilinmez ve böyle on yıllar geçer. Temel ne ölür, ne de nesneye, paraya boğulur! Yoksulluk içinde uzun, çok uzun bir yaşam sürer. Sonunda, çok çok ileri bir yaşında aynı uçurum kıyısına gider ve haykırır gökyüzüne:
“Ey Ulu Sonsuzluk! On yıllar önce dilediğim gibi, gerçekten de varsıllık görmeden ölmedim. O yüzden de varsıllık yüzü görmedim ve ölemedim. Neden Ey Ulu, NEDEN?”
İşte o an gökyüzü söyledi sözünü. Bilinmez Tanrı mı söyledi iyelerden biri mi:
“Ey Temel! Senin alkışın dilediğin o ilk anda kabûl edildi. Ancak sen, sonrasında, ne bir bilet aldın ne de bir adım attın. Gökten mi yağdıracaktık parayı, nesneyi sana?”
Nesneye tapsan, tüm yollar nesneye, paraya çıksa bile senin için, o yollardan birine olsun adım atmadan nesne sana gelir mi?
Sevgi istersin, beyaz atlı prensi, gökçe bakışlı prensesi oturur, oturur beklersin. Belki hiç gelmez imgelediğin/tahayyül ettiğin kişi yollarına ancak, senin yollarından geçse bile yolu, sık sık hattâ, sen adım atmazsan o yollara, yazgı ağlarını örer mi?
Göz ucuyla bakıp durursun birine, adım atmaktan kaçarsın. Karşıdan beklersin adımı, atacak olursa da kaçarsın, korkarsın. Çelişkiler içinde bir yumak olur kalırsın. Küçük, küçücük bir adım atmaya olsun değmez mi? Ya da siz kişileri hâlâ cinsiyete göre sınıflarda kümelendiren, her kümeye de cinsiyet görevleri yağdıranlardan mısınız? Sevinin cinsiyeti var mı ki adımın cinsiyeti olsun?
Ay Işığını arzularsın, geceden kaçarsın. Aydınlığı arzularsın, karadan kaçarsın. Yolu arzularsın, tozdan kaçarsın. Ay Işığının yolu geceden, aydınlığın özü karadan, yolun gerçeği ışıklı tozlardan geçmez mi?
Nasıl gerçekleşir adım atmadan karadan doğan aydınlık, nasıl parıldar yolun tozuyla ışıyan özün adım atmadan?
Yoksa sen adım atmayı ille de kalabalığa karışmak mı sanırsın? Dedikoducu ahmaklara aldırma, kendilerini inandırdıkları yalanların ardından gitsinler. Akça sürülere kanma, birbirlerini çektikleri kör kuyuların tözüdür sahtekâr akça örtüler. Sen kara bir keçiysen, kendini kandırma. Hedef ulaşmak için değildir, ona doğru yürümek içindir. Yunus Emre’ye atfedilen bir sözdeki gibi:
“Oldum” demek “öldüm” demektir.
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
No Comments