Kadar İle…

Kadar ile geçti dağların arasından atlar, “argımak attar” (arı/soylu atlar)! Yolun bir kısmı çamurluydu ve çamurlukları yoktur arı atların. Kimi duldur, kişi kardeşini yitirmiş, kuyruğu kesiktir onların. Çamur bacaklarının alt yönünü/baldırlarını sarar, kalçalarına “kadar” ulaşır arı atların yolda kimi anlarda. Arı atlar, arılıklarından bir noktacık bile yitirmez, ki “bile” onlara haksızlık olur karıncaya, kişiye, yele olacağı gibi. Yığından kimselere ise hak etmedikleri birer övgüdür o “bile”.

Kadar ile geçti dağların arasından atlar, türküde dendiği gibi “argımak attar”! “Su, yurttur” tüm atlara, hele ki arı atlara. Arı olmayan at var mıdır ki özündeki arılığı tümden yitirmiş? Yurt Türkiye’de, Azerbaycan’da, Türkistan’da (Doğu, Batı, Kuzey, Güney Türkistan), Saka Cumhuriyeti’nde/Saka Türkleri’nde, Kamçatka’da, Kanada’da/Kanada’nın yerlilerinde ve kim bilir Orta Afrika’da belki, Madagaskar Adası’nda, çöllere sürülmüş yerli, gerçek Avustralyalılarda evdir, yuva edilen yerdir tüm ülkeyi saran; hayvanı, bitkiyi, kişiyi, kimseyi, taşı, dereyi saran, kucaklayan toprak olduğu kadar. İkisi birbirinden ayrı mı ki, yuva ve ülke?

Kertenkeleler de baydır/bereketlidir/soyludur/varsıldır diğer varlıklar gibi, atlar ve kişiler gibi. Kertenkele kişiler ise baylığınızı alır, ışığınızı emer, öldükten sonra bile bırakmaz sizi P. K. Dick’in “Ubik” adlı romanında olduğu gibi. Kadar ile geçti kertenkele ömrü kişilerin.

Baylığımızı cinsiyet, tür, renk sığlıklarında boğdular, sandılar. Biz de sandık kimi zaman. Biz yeniden doğanlardanız, özümüzdeki Tanrı’ya ulaşana dek.

Kadar ile esti vâdilerden yel, Boz Atlı Hızır gibi. Kül rengi esti, alevler küllerinden şenlendi Hızır geçince boz atıyla. Sular vâdileri doldurdu. “Kadar ile” kalmadı baylığı Toprak Anamızın; “Kadar ile” kalmaz son çözümlemede baylığı Gök Atamızın. Boz/Gri Atlı Hızır gibi esti yaşam, ölüm, dengenin 12’si ve devrimin 13’ü.

666 mı, 6666 mı? 6666’yı kimler, yığına seslenen/yığından seslenen hangi kimseler 6236’ya çevirdi? Korkmak kişiden içredir, tereddüt yaşam içredir, yaşam ölümü içerir, ölüm yaşamı… Kim canavarlaşır korkusundan, açlığından, bilmişliğinden? “Hakk” olmak şirk değildir elbet ancak kendini “Hakk” sanmak şirkte dağlar yıkar, özü altında kalır.

Kadar ile geçti dağlar arasında atlar, “kızıl atlılar…”! Köse atların yokluğa eren yeleleri gibi eser özümüz bizim, yıktı geçti sınırsız “kadar”!…
 
 
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı