Minnaklığın ellerimde kuzum. Hayâllerin önümde düpedüz. Yaşı filan ellemesem de güzlüğün sessiz sinsiliği üzerimde. Hani ağlarken yarınki sınav için isyanla önümde, çaresizce sinirlenip susuşum var ya ve derin nefesle yanına uzanıp özür dileyişim. Hep senden ötürü. Hep aşktan kuzum, hep aşktan.
Seninle başladı bu ömür, karseşinle uzadı. Acayip hisler bunlar. Durup uzaktan baktığımda anlamlandıramadığım, adını koyamadığım; ölçüp tarttığımda, diğer annelere baktığımda kefeyi doğrultamadığım hisler.
Acaba sen anlıyor musun? Anlasan keşke.
Ha anlamasan da senden bağımsız, seninle alakasız, sanırım benimle ilgili bu aşk. Çok keyifli, çok acılı, çok pervasız. Şiddet eğilimli hatta. Öyle derin, öyle güzel, öyle çaresiz.
Ne desen tamam annecim. Yanlış olduğunu bile bile. Zor olduğunu bile bile. Kendini yırtıp, yolduğunu bile bile. Vazgeçerek, vazgeçtiğini bilerek, bir ömürlük hasretlerine kavuşamayacağına imza atarak tamam annecim diyerek.
Takdir edilmeyi bırak, anlaşılmayacağını, “yapmasaydın”ı duyacağını göze alarak, susarak, kabullenerek “Tamam annecim” demek. Seni öyle sevmek. Seni öyle sevmek. Canım yavrum. Hiç büyütemedim seni, öte yandan en yakın dostum oldun.
Senin için olduğundan daha karmaşık bu ilişki bana. Öyle ki fikrin, bilgin asla olmasın. Asla sıkılmayasın, anlamayasın. Öyle garip bişey bu. Özleminle yanarken cayır cayır, kavuşmayı öteleyen planlarına dahil olasın. Senin aşkını sana göstermeden, sırf altında üzülme, sorumlu hissetme diye, susup “Tamam annecim” diyerek karalar bağlayasın. Tüm bunlardan kaçarken umutsuz bir bekleyişle, bir umut çiçek sulayasın.
Öyle bir şey işte annece sevmek.
Öyle bir şey işte annece sevmek.
Öyle bir şey işte annece sevmek.
En özlediğin anlarda bebekliğini, minnaklığını hatırlatmak. Sana en düşkün olduğu zamanlar çünkü. O büyüdü o zamanlardan, sen oralarda kaldın. Ondan. O büyüdükçe büyüdü. Sen oradasın. Özlemle kendini haklı çıkarmak için, meme verdiğin zamanlardan dem vurmaktasın göğsüne, kalbine. Zor işlermiş.
En manyak aşklarımda bile, en sancılı, en acınası yürek yaralarımda bile böyle olmadım, böyle hissetmedim. Sen benim en büyük aşkımsın.
Mehtap Uğur
No Comments