Browsing Category

Gamlı Hazan

Yazı: Büyü | Yazan: Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Büyü

Yüzüklerin Efendisi hayatım boyunca -ki yarıyı geçtim çoktan- en sevdiğim dizi oldu. “Neden?” diye düşündüm geçenlerde. Hoş daha önce de kafa patlatmıştım. Neden Harry Potterlar var? Ya da neden mitler, efsaneler bu kadar içimizde? İlla ki bir sosyoloji uzmanı ve bir psikolog çok daha…

24 Kasım 2022
Yazı: Polisiye | Yazan: Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Polisiye

Polisiye okumayı sever misiniz? Farklı ülkelerin polisiyelerini. En basit, en sıradan, en yalın, en çıplak hâliye sıradan insanlarını ve kaybedenlerini anlatırlar. O ülke insanlarını yakından tanıyabilirsiniz. Günlük yaşamlarını, devlet okullarını, bir polis memurunun basit hayatını, bir politikacının ya da bir hayat kadının yaşamını. Merakla…

15 Eylül 2022
Yazı: Boş, bomboş bir gün. Hep aynı. | Yazan: Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Boş, bomboş bir gün. Hep aynı.

Boş, bomboş bir gün. Hep aynı. Kalk, sil akşamdan kalma rimelleri, bak aceleyle dolaba, eşarbı dolayıp boynuna fırla, stilettolar ayağa. Arabada yak sigarayı, kırmızı ışıkta kapa radyoyu, aç yüksekten bir şarkı. İşe gidene kadar. Akşama kadar al gülüm, ver gülüm. Bugün ilk defa çemkirdim…

31 Ağustos 2022
Yazı: Yıllardan 19. Yaş, Aylardan Hüzün | Yazan: Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Yıllardan 19. Yaş, Aylardan Hüzün

Minnaklığın ellerimde kuzum. Hayâllerin önümde düpedüz. Yaşı filan ellemesem de güzlüğün sessiz sinsiliği üzerimde. Hani ağlarken yarınki sınav için isyanla önümde, çaresizce sinirlenip susuşum var ya ve derin nefesle yanına uzanıp özür dileyişim. Hep senden ötürü. Hep aşktan kuzum, hep aşktan. Seninle başladı bu…

22 Ağustos 2022
Yazı: Sosyopatlar Çevirdi Etrafımızı | Yazan: Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Sosyopatlar Çevirdi Etrafımızı

Kendimle kaldığım mı desem, kendimden kaçtım mı? Sonu başı aynı, aynı rüya, aynı gerçek, aynı ses. Kime benziyor bu hayat? Bana mı? Hayaletler mi içimde koşturan? Düz yazıya niyetlenip şiir gibi özet geçen metaforlara şizofrenelen yine kim?…

15 Temmuz 2021
Yazı: Merhem Benim | Yazan: Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Merhem Benim

Kimse olamaz yarama merhem, benden gayrı. Bilirim, bilirim de… Hep o salak masallar mevzusu. Bir bakış ki gözlerimin içine, bir gülüş, bir tutuş. Bir yalan, bir süzüş. Bir aşkı, bir düzüşe döndüren o çamur döngüde kaybolur giderim. Bilirim, bilirim çare benim çünkü hasta benim,…

5 Ekim 2020
Yazı: Bir Gece Yarısı | Yazan: Dr. Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Bir Gece Yarısı

Bir Gece Yarısı | Yine, Yeni, Yeniden İnsan kendini kaç kez aldatır? Nasıl bir yalnızlıktır bu? Nasıl bir arayış? Nasıl bir serzeniştir her dönüşte çarptığım? Nasıl bir çaresizlik; nasıl bir sızıdır, bitmez? Ağlamak ağlanmaz, kızmak kızılmaz; sessiz sedasız kabulleniş bu. Bu ancak bir mutlak…

21 Eylül 2020
Yazı: Neydi O Zaman Aşk? | Yazan: Dr. Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Neydi O Zaman Aşk?

Sen geldin. Ben buradaydım. Sabah mıydı ki? Belki bir akşamüstüydü. Belki gece. Yıldız mıydı ortalık, güneş miydi ısıtan, neydi? En büyük üzüntüm ısınan, yanan ellerimi kendim yerine sana uzatmamdır. Ne aşk yaşattım kendime senin nezdinde. Yandım, yandım, döndüm yine yandım. Adın geçmeyen tek nefesim…

7 Eylül 2020
Yazı: Yanık Yaprak | Yazan: Dr. Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Yanık Yaprak

Gönülden kopan bir sonbahar yaprağı. Usul usul süzülüyor. Seyrediyorum. Güneş sıcak. Yakıyor yüzümü. Kılım kıpırdamıyor. Yakıyor. O yaprağın bir adı var elbet. Gidişini izliyorum. Bırak rüzgarı, en ufak bir esinti bile yok. Kımıltı yok. Kendi halinde, kendiliğinden kopup, yaprağın hafifliği, yükünün ağırlığıyla aşağıya, toprağa,…

18 Mayıs 2020
Yazı: Teyzem | Yazan: Dr. Mehtap Uğur
Gamlı Hazan

Teyzem

Ümmühan Özdemir Çanakkale’nin küçük bir köyünde, bir postacının ilk çocuğu. 5 yaşayan çocuğun ilki. Babasının annesinin göz bebeği. Kibar, akıllı, zarif. Büyüyüp de okul çağına gelince babası tarafından yatılı okula gönderilen, o civarda, tüm köylerde okumaya, okuyup meslek sahibi olmaya, kimseye bağımlı olmadan kendi…

20 Nisan 2020
Yazı: Pembeden Yeşile Bütünlük | Yazan: İrem Savaş
Girne Antik Liman
Girne Antik Liman
Öykü: Umarım Bu Gece Öldürülmem | Yazan: Didem Çelebi Özkan