Bir Gece Yarısı | Yine, Yeni, Yeniden
İnsan kendini kaç kez aldatır?
Nasıl bir yalnızlıktır bu?
Nasıl bir arayış?
Nasıl bir serzeniştir her dönüşte çarptığım?
Nasıl bir çaresizlik; nasıl bir sızıdır, bitmez?
Ağlamak ağlanmaz, kızmak kızılmaz; sessiz sedasız kabulleniş bu. Bu ancak bir mutlak yalnızlık. Kabullenmesi, dinmesi sonsuz kalan. Dön diye ağladıkların, aslında keşke dönmese olanlar. Bile bile lades, bile göre intihar. Geceleri sığındığın NetFlix’ken artık, bile bile sonbahar.
En zoru kabullenmek belki. Ne olduğunu, kim olduğunu, geleceğini, mutlak olanı. Ya da en zoru bitti diyebilmek. En zoru bu sesssiz çığlıklara, bir nefes ekleyebilmek. En zoru çılgınca kaçmak isterken, kalıp yalvarmak aslında.
Kusmak, kusmak, kusmak.
Göğüs kafesini parçalamak. İçimdeki ses, kalbimin sesi. Gerçek misin? Var mısın? Kimsin? Neredesin?
Merkür, Venüs, Jüpiter…
Zeus, Poseidon, Buddha…
Ben, ben, ben.
Can. Can. Can.
İnsan.
Ben, sen, yalnızlık.
Bir gece yarısı, hiç okunmadan yollanan bir yazı editöre. Asıl çığlık, asıl yakarış.
Yalnızız, çok yalnızız. Dolacak gibi değil.
* * *
Bir Gece Yarısı | Mutluluk
Mutluluğun tanımı ne? Kim uydurmuş? Kim sayıklıyor uykusunda? 15 aylık bir oğlan bebek. Kıçında ıslak beziyle. Annesinin memesini sayıklarken. Sen neyi sayıklıyorsun?
Unutma ağrılarını. Unutma. Sancılar gerçek. Her ne kadar dindirecek bir merhem bulsan da bil ki sancılar gerçek ve merhemler plasebo. Ve merhemler köşe yazıları değil.
Yanıklar gerçek. Yanıklar şiş. Yanıklar acıyla dolu. Biliyorsun iyileşecek, dinecek, düzelecek. Ama acının hazzı başka. Acının gülüşü yanık.
Sus. Sus. Sessizlik en büyük çığlık.
Bir gece yarısı kaçır beni. Benim yürüyecek halim kalmamış. Ben kendi çığlığıma bile sağır, suskun, görmezden gelir haldeyim. Sen neyin hesabını soruyorsun?
Sen var mısın? Sen yoksun. Sen hayalsin, bir mit, bir tanrı gözümde. Ama gerçek değilsin. Gerçek tanrı değilsin. Ne acı. Ne zulümkar. Git dostum, git ve kendini benden kurtar. Benimkine olmasan da başka ağlar var yakalanacağın. Debelene debelene tuzaklanacağın. Ama bırak benim ağım boş kalsın. Boş, loş ıssız.
Sana iyi yolculuklar bebeğim. Beni bende bırak. Sen bende değilsin. Sen burada bile değilsin. Gül. Gül.
Mehtap Uğur
No Comments