Üç Kız Kardeş | İclal Aydın
Kitapta son derece mıy mıy üyelerden müteşekkil bir drama ailesi var. Anne, baba, üç çocuk… Hepsi birbirinden iç bayıcı.
Kitabın kendisi de içimi baydı. İclal Aydın bence bu kitabı çocukken yazmış ancak şimdi kitabı bastırmış. Çünkü bu çocukça hikâyenin ve dilin başka bir açıklaması olamaz. Ya da kitabı liseli bir gölge yazara yazdırıyor. Veyahutta bu aslında bir gençlik kitabı.
Üç Kız Kardeş | Dün, Bugün, Biraz Daha Dün, En Dün, Bugün
Bahsi geçen üç kız kardeş: Türkan, Dönüş, Derya.
Dönüş ismini ilk defa duyuyorum. Gurbetten dönmek anlamında bir dönem kullanılmışmış bu isim kitaptaki bilgiye göre.
Hikâyeyi de Dönüş’ün gözünden okuyoruz. Okuyabilirsek tabii. Kitapta o kadar çok bugün, geçmiş ve gelecek birbirine girmiş ki… Tam bir meseleyi anlatacak, güzel güzel okuyalım derken, hop yirmi yıl öncesine gidiyor. Tamam oradan devam edelim, yok bu defa da bir anda güncel zamana geliyor. Üstelik bütün meseleleri yarım bırakarak. Sonradan parça parça toparlıyor.
Yani hikâyenin kronolojisini hiç beğenmedim. Oradan oraya atlayarak baş döndürüyor. Önce sonucu anlatıyor bir gizem katarak, sonra bir parça geçmişe dönüyor ama bir parça. Sonra daha da geçmişe, sonra bugün, sonra en geçmiş tee doğdukları zaman… Bu ani zaman atlamaları yüzünden okurken çok yoruldum. Edebi bir eser olsa da okurken yorulduğuma değse; o da değil. Müthiş gereksiz bir yorma.
O kadar bütünlüksüz buldum ki… Örneğin kitabın ilk sayfalarında tek cümle olarak bahsettiği bir anı var. Nedir, nasıl olmuştur, bağlamını anlatmıyor. Zaman zaman yine bu konuya sadece bir cümle olarak değiniyor. Ehhh ne bu mesele diye merakın cılkını çıkartıyor, yüz elli sayfa sonra bir zahmet anlatıyor bu mesele neymiş.
Üç Kız Kardeş | Dramalar Ailesi
Türkan, Dönüş, Derya… Hepsi birbirinden felaket acılar yaşamış. Ancak yazar, kitabın acı ve heyecan dozu için bu kadarını yeterli bulmamış olacak ki bir de yok artık Netflix denecek bir olay da ekleyivermiş. O kısma kadar saygımla okudum ama onu da okuyunca artık…
Bu kitabın dizisi vardı, annem denk geldikçe izliyordu. Anneme hikâyenin sonunu söylemek için kitabı okudum. İsteyen herkese de söylerim kimin başına ne geldiğini.
Saygılar,
Hülya Erarslan
5 YORUMLAR
Merhaba.
Ben de bu kitabı neden herkes okuyor ve övgüler dağıtıyor diye merak içindeydim. Ama nedense asla elim gitmedi. “Popüler edebiyat” okumuş olmak için okumak, sürüye ayak uydurmak…
Şimdi çok daha mutlu ve haklı hissettim yazdıklarınızı okuduktan sonra. Kaleminize sağlık.
Keyifli okumalar diliyorum.
Ben merak ediyorum insanların ne okuduğunu, bazen beğenmeyeceğime emin olsam da bu meraktan alıp okuyorum. Olsun. Bence güzel bir deneyim oluyor. 😁
Teşekkür ederim.
Kitabı ben de sevememiştim ve eleştirilerinize katılıyorum fakat neden başarısız bulduğunuz kitaplar sizin nezdinizde “gençlik kitabı” veya gençlere hitap eden kitaplar anlamına geliyor onu pek anlayamıyorum açıkçası. Başka bir kitap eleştirinizde daha bu duruma rastlamıştım. Genç kitleye hitap ettiğinde başarısızlığı kabul edilebilir gibi bir açıklaması mı var acaba bu durumun? :))
Ne güzel soru. Evet, haklısınız, öyle yaptığımı fark ettim ben de şu an. Gençlik kitabı derken bunu başarısızlıkla değil saflıkla bağdaştırdığımı sanıyorum. Hikâye saf. Anlatım basit. Galiba bu kavramları gençlikle bağdaştırıyorum. Yetişkin oldukça saflık ve basitlik gidip daha girift olunuyor ya. Ya da bana öyle geliyor. Bir de bu ve benzeri kitaplar hızlıca okunuveriyor ya, çok düşünmüyorsun. Galiba çok düşünmeden hızlıca hareket etme de bana gençliği çağrıştırıyor. Sanırım bu sebeplerden gençlik kitabı diye tanımlıyorum kendimce. Bunun üzerine hiç düşünmemiştim daha önce.
Teşekkür ederim.
İclal Aydın, neden bilmem hiç okumadım. Yeni yazarları merak ediyorum ve okuyorum. Ben de yeni yazarlardan biriyim. İclal Aydın pek de yeni sayılmaz ama… Eski Türk filmi tarzında acıyla yoğrulmuş sevgi tadında gibi geldi kitap bana. Belki iyi bir editörün eline geçse, kimbilir? Biraz komplike bir iş bu kitap çıkarmak.
Emeğiniz için teşekkürler 🙏