Karne Günü

Yine soğuk bir ocak ayının, ikinci yarısında bir cuma günü…Birçok çocuk için, 15 günlük bir tatilin başlangıcı, bazıları içinse, aileye karşı hesap günü.

Her karne gününde, yetişkinler kendi öğrencilik günlerini hatırlar, karne günü anılarını birbirlerine anlatır dururlar. Karne günlerinde duydukları heyecan, kendi anne-babalarından aldıkları övgüler, sitemler, azarlar hatta belki yedikleri dayaklar. Evet bunların hepsini genelde kendi aralarında anar, anlatırlar da gerçekten o günlere dönüp o günlerin satır aralarını da hatırlamaya çalışırlar mı? Övgülerde hissettikleri güzellikler tamam da, kötü yorumlarda hissettiklerini de kendilerine itiraf edebilirler mi?

“Hatırlıyorum tabii ki!”
“Unutur muyum hiç!!”

Sözlerini duyar gibiyim, ama bu hatırladıklarını bastırmak ve kendi çocuklarına sarfedecekleri sitem dolu sözleri haklı çıkarmak için gelecek bahanelere de hazırım.

“Bunların imkanları bizde olsaydı…”
“Bizim babamız bize bu kadar masraf mı yaptı!!”
“Bizimle ilgilenen yoktu ki”

Evet bütün bu sözlerin doğruluk payı çok yüksek fakat bunları söylerken, unutulan bir şey var. O zamanlar bütün çocuklar aynı şekilde yaşıyor ve okuyordu; günümüze gelince yine bütün çocuklar kendi ailelerinin maddi-manevi gücünün en yüksek sınırlarında yaşıyor ve okuyorlar.

Yani geçmiş tarihlerde kendilerince, ilgilenilmeyen çocukların arasında başarılılar, orta derecede okuyanlar ve başarısızlar vardı; bugün çok ilgilenilen çocukların arasında da aynı şekilde başarılılar, orta seviyedekiler ve başarısızlar var.
Şunun kabul edilmesi gerekiyor ki, bu 3 grup her zaman oldu ve olacak. Tabii ki, her anne-baba çocuğunun başarılı olmasını istiyor ve buna gayret ediyor, ama toplumdaki “başarı” algısı, sadece “okul başarısı” ile eşdeğer tutulduğundan anne-babaların çocuğu için tüm gayreti ders notları üzerine saplanıyor, ve bu hayatın en önemli değeri haline geliyor.

Çocuklar için okul başarısı, hayat başarısı olmadığı gibi, iyi anne-baba olmanın ölçüsü de hiçbir zaman çocuğun okul hayatı değildir. Bu cümle ne kadar kabul edilirse, okul hayatı öğrenci ve anne-babalar için o kadar keyifli olur.

“Tatil” Tatil Olsun

Çocuğunuzun karnesinde karşınıza çıkabilecek olan hoşnut olmayacağınız notlar (kötü not demiyorum, çünkü günümüzde her aile için kötü not sınırı farklı) yüzünden çocuklarınızın başına dünyayı yıkmayın. Sakin olun, onlarla konuşun, onlara olan sevginizin sadece güzel notlar koşuluyla olmadığını mutlaka bilsinler. SöZcüklerinizi o kadar özenle seçin ki, sözlerinizden “bizim için sadece okul başarınla değerlisin” çıkarımını yapmasınlar. Daha başarılı olmaları yönünde onlara destek olacağınıza inansınlar. Gönül rahatlığı ile, tatil diyebilecekleri bir tatil geçirsinler.

Hayattaki en değerli varlıklar, evlatlar. Birkaç puan için onlarla ilişkinizi kopma noktasına getirmek, 5-10 sene sonra büyük pişmanlıklara sebep olabilir. Bu yüzden, karne günü onlara söyleyeceğiniz her sözü söylemeden önce 2 değil belki 12 kere düşünün.

İyi tatiller,
Nalan Erpolat