Pozitif Ayrımcılık

Pozitif ayrımcılığı düşünüyordum geçenlerde. Vikipedi şöyle tanımlıyor:

“Pozitif ayrımcılık, dezavantajlı gruplar herkesin rahatça kullanabildiği bazı hakları çeşitli sebeplerden dolayı kullanamayabileceği için; onlar ancak bazı özel birtakım haklara sahip olurlarsa çoğunlukla gerçekten eşit olma şansını yakalayabilecekleri düşüncesiyle yapılır.”

Kadınlara iş hayatında ve bazı sosyal konularda pozitif ayrımcılık uygulanıyor son yıllarda. Bazı hem cinslerim karşı bu duruma; “Eşit olsunlar yeter” diyorlar.

Ben hiç de demiyorum.

Yılların negatif ayrımcılığının yanında beş on senedir yaptıkları, yok yok, hatta yapmaya çalıştıkları diyelim biz ona, iki gıdım nezaket, yüzyıllardır süre gelen bastırılmayı zerre temizlemez. Her konuda geri bırakılmamız tarih boyunca hedeflenmişken, şimdi bir iki konuda, buyrun diye hafifçe yana çekilecekler ise çekilsinler bi’ zahmet. Hatta topyekun çekilsinler, biraz da biz ferah ferah yol alalım.

Ama işte çağımız kadını aslında o kadar gururlu ki buna bile tenezzül etmiyor; “Çelme takmayın yeter” diyor.

Nereden çıktı bu konu? Didem gene neden mi böyle çoştu bu hafta?

Anlatayım, dinleyin o zaman.

Biliyorsunuz SenVeBen’in editörlüğünü de yapıyorum; yazıları yayına hazırlıyor, yazıda kullanılacak görselleri seçiyorum. Geçen gün eğitim üzerine bir yazı için kız ve erkek çocuk bir arada, çalışkan öğrenci, küçük dahi modunda fotoğraflar arıyordum. Yıl 2020 fotoğrafların çoğunda hâlâ erkek çocukları var. Benim gibi bu konuya takık olmasanız belki fark etmesiniz bile önünüze düşen fotoğraflardaki kız-erkek dağılımının farkını. Algıda seçicilik işte, benimse ilk fark ettiğim bu oluyor. Bir noktadan sonra aradığım görselin peşini bırakıp binlerce fotoğrafta bu dağılıma bakıyorum. Baktıkça sinirleniyorum.

Görselleri satın aldığımız sitenin yerel bir işletme değil uluslararası oldukça ünlü bir stok fotoğraf arşivi olduğunu da belirteyim. Bu ne demek? Dünyanın algısı hâlâ bu yönde demek. Sonra kadına iki gıdım ayrıcalık tanındığında gururumdan yok diyecekmişim. Yarışa aramızda kilometrelerce farkla başlayıp, ilerde bir yerde iki dakika bekleyip, beklerken de soluklanmanın adı “pozitif ayrımcılık”. Biz hâlâ nefes nefese onlara ulaşmaya çalışırken, dinlemiş ve iyi bir halt yapmış gibi hissederek arkalarında, canları dişlerinde çabalayan kadına gülümseyip yollarına devam etmenin adı “pozitif ayrımcılık”. Yemezler!

Didem Çelebi Özkan