Karantina | Dön Bak Dünyaya

Kendimi düşünsel anlamda karantinaya alıyorum. Ortaokul günlerim aklımda, kulaklığım, asi şarkılarım ve ben bir köşede pinekliyoruz.
Kalem ve kağıt kalıyor günün sonunda insana. İçimdeki küçük kız çocuğumun elinden tutuyorum, parka çıkabileceğimiz meçhul. Saçlarını örsem güneş huzmeleri içine işler mi bilemiyorum.

“Küçük bir kızım olsa, adı Pera olsa satırlarım bir kenarda…”

Sonsuz soru işaretlerimi daha önce yarım kalmış cümlelerim ile birleştirsem noktalı virgül ile hayat devam eder mi hayat? Bilmiyorum.

Kalbimin odalarının kapı kolları kloraklı.

Üstelik sadece bundan hastalanabilir insan. Maslow’un en temel ihtiyaçlarından biri olan güvenlik sarsılmış durumda.

Sudan çıkmış balık gibi evde olunması beklenen günlerde, herkesin evde olmadığını/olamadığını da biliyoruz. Yakın temasta olduğum insanlara (hemşire ve hostes arkadaşlarım) ruhani yorgunluğun ve mesafenin eklendiğini gözlemliyor, hissediyor, üzülüyorum. Tarihe bunlar not düşülmese balık hafızamızın bize eşlik edeceğinin de bilincindeyim.

Korona COVID-19 ile dünya sarılmış durumda.

Her yer ve herkes tarafından bilinen virüsçüğün sarmaladığı küçük noktadan bildiriyorum. Henüz 30 yaşındayım ve endişeliyim. Yaşayacağım günler bir kenara, risk grubunda olan anneme canımdan iyi bakasım var. Mizah duygusu ile hayatta kalmaya çalışıyorum. Anlık değişen modlarım kendi içimde bir girdap oluşturmuş durumda.

Dışarı çıkmamak ile ilgili ciddi bir meselem var. Kendimi kendime hapsetmek beni boğuyor, korkutuyor. Kendimle temas edemezken kolonya, anti haller nasıl olacak bilinmez. Koskoca bilinmez bir dünyaya gebe olamıyor hayallerim. Bugün gözümün önüne getiremediğim onca senaryo düşüncesi geçti kafamdan. Zihnimin perdelerini açamayışına üzüldüm. İki karayı birbirine köprü gibi bağlarken benden dere kenarında olmam bekleniyor ya hayret doğrusu.

Böyle bir dünyada olduğum için kendimi kötü hissediyorum.

Benden yaşça küçük insanların bana sordukları sorular karşısında cevapsız, hissiz, duygusuzum. Tedirginliğim eminim ki gözlerimden gözlerine, içlerine işliyor. Hisler denizinde ruhsuz bir halde yol almaktan yoruluyorum. Yol uzun, başka yollar da biliyorum ama kapı açık, elim kitli. Espiri ile eritmeye çalıştığım konu ciddi bir dünya meselesi. Şu dakika bilinen vaka sayısı 1236 ve 30 kişi öldü. Sonrası ne olur kimse bilmiyor.

İlayda Oylum Güleryüz