En Yakın Arkadaş

Birçok kız bilir. Anneyle geç saatte mutfak masasında bir şeyler içilerek yapılan sohbetlerin keyfi başkadır. Her şey konuşulur o gece. Geçmiş, gelecek, hayaller, olan ve olmayanlar. Uykusu gelir her iki tarafında ama sohbet daha tatlıdır.

Büyümenin en güzel yanı bu işte; o sohbetlerin derinleşmesi.

Ben çalışan bir annenin kızı olarak hep büyümek istedim, büyüyüp ona yardımcı olmak. Zamanla ev işlerinde yardım etmeye başladım, şimdi evde işleri iki kişi yapıyoruz. Hoş o hâlâ beni çok dahil edip yormak istemiyor ama o yorulduğunda ya da yorucu bir iş olduğunda her daim görev için hazır bekliyorum.

Küçük bir sır vereyim. Böyle konuştuğuma bakmayın küçükken aşırı dağınık bir çocuktum, odam yetmediği gibi evi de dağıtmayı becerirdim. Annem hep sen dağıtmasam yetecek zaten, derdi. Şimdi sordum hâlâ öyle miyim diye. Artık dağınıklığa ben de gelemiyormuşum, öyle dedi.

Yardım etmenin, bazı yükleri paylaşmanın yanı sıra annemle aramdaki ilişki olumlu anlamda gelişti. Büyürken her şeyi anlattığım ve ilk haber verdiğim kişi her zaman oydu. Hata yapmaktan korkmadan, okuldan kaçarken bile arayıp “Kaçıyorum ben” diyebilecek şekilde büyütüldüm çünkü.

“Hata yapsan bile benim haberim olsun. Olsun ki gerektiğinde senin arkanda durabileyim. Seninle ilgili hiçbir şeyi başkasından öğrenmek istemiyorum.”

Annemin bu sözü beni çok etkilemişti, hâlâ da etkiler. Ona her konuda açık olmam gerektiğini ve nedenini çok iyi anlamıştım. Belki de bu sayede şu an annem benim en iyi arkadaşım, sırdaşım diyebiliyorum.

Bizim aramızdaki ilişkinin bir güzel yanı da birçok zevkimizin uyuşması.

Arkadaşlarımla yaptığımız komik konuşmaları, internette dönen komik paylaşımları rahatlıkla paylaşıyorum annemle.

Ha bu arada, en çok tartıştığım insan da yine annem sanırım. Bizimki tartışmaktan çok zıtlaşmak da olsa yaşanmıyor desem yalan olur. O kadarı da nazar boncuğumuz.

Bunları özellikle paylaştım sizinle. Bugünlerde internette dolaşan bir konu çarptı gözüme. Anneyle çocuğun arasındaki yaş farkının az olmasının ne kadar şanslı bir durum olduğunu savunuyorlardı. Altındaki yorumlarda birçok kişinin “Arkadaş gibiyiz. Beraber büyüdük, aramızdaki ilişki daha başka oluyor” gibi ifadeleri vardı.

Ben buna şaşırdım çünkü annemle aramdaki yaş farkı otuz. Ve ilişkimiz onların bahsettiği “arkadaş” konumunda. Sonrasında düşündüm. Annesiyle arasında daha az yaş farkı olan arkadaşlarım geldi aklıma. Anneleriyle araları “arkadaş” gibi değildi bazılarının.

O zaman anladım. İş yaş farkında değil ki. İş anne-çocuk arasındaki iletişimdeydi. Annenin yaşı kaç olursa olsun, aradaki fark az da olsa çok da olsa iletişim düzgün olmadıkça ilişki de düzelmiyor.

Sayıları değil de kalpten yapılan sohbetleri, dolu dolu kucaklaşmaları, her zaman sevgi görmeyi ve yanında hep çocuk kalmayı şans saymalı insan.

Yaş farkı az olunca geçirilen vakit daha çok olacak çıkıyor hesapta. Ancak iş hesaplarla çıkan vakitte değil, o vakti nasıl harcadığında bitiyor.

Nice gecelerde, o masalarda uzun uzun yapılan nice sohbetler diliyorum hepimize.

Sıla Malik