Bu haftaki hikâyemizin şarkısı 👇🏻
We’ve Never Met But Can We Have A Cup Of Coffee Or Something, In Love With A Ghost
O gün o kapıdan girmeseydim yine karşılaşır mıydık bir yerlerde seninle? Elim yine çarpar mıydı kahvene? Yandığını zannederken “Buzlu kahve aldım, sakinleşin” diye kendini unutup beni düşünür müydün?
Klasik aşklardan çok sıkıldığım bir zamanda, ilaç gibi geldiğini söylemeye o kadar çekindim ki bir süre. Mutluluklar pamuk şekeri gibi çünkü. Sanki sana söylesem hemen eriyip gidecekler. Pembe rengi kalacak ellerimde, tadı damağımda yer edecek ama bir anda kaybolacak gibi geliyordu işte.
Farklı bir sevgi anlayışıydı seninki. Arkadaşlarıma göre sen beni sevmiyordun. Seven insan sevdiğini açıkça belli etmek zorundadır. Çiçekler aşk nişanıdır, vazolarda solup gitseler bile. Pahalı yemeklere çıkılmalıdır zira sosyeteye kanıtlamak bir aşkı tescilleyen yegâne etkinliktir.
Çok fazla fotoğraf paylaşmıyorsun, ben konuşkanım sen daha çok dinlersin. Ben yüzümden saniyede beş duyguyu anlatırım, senin duyguların gizli mahzen gibi gözlerinde belirir. Görmeyi bilmek gerekir.
Sakince sevmek mümkünmüş. Sevgiyi hissettirmek meğer söylemekle değil davranışla da sağlanırmış. Yolda elini tutarak dikkatle yürümek, gece uyuyamayacağını bildiğinden süt ısıtmak, ağrılı gecelerde ilaç verip elinden bir şey gelmese de sarılıp sıcaklığıyla ısıtmak, dinlediğin yeni bir şarkıda sevebileceğini düşünüp heyecanla dinletmek, geceleri kimseyle paylaşmadığın konularda çekinmeden uzun uzun konuşmakmış.
Sakin yağan yağmurun altında büyükçe şemsiyenin altında usulca yürümekmiş. Ellerinin soğukluğunu diğerinin avucunda gidermekmiş. Gece yatarken uyandırmaya kıyamayıp ufak bir öpücük bırakmakmış yanağına, başına.
Duruşunu, gülüşünü, sakinliğini, soğukkanlılığını, içten gelen ilgisini, fark edildiğinde utanmasını, iyi kötü ne varsa paylaşmayı, sahte olmayışını sevebilmekmiş. Kaderin cilvesine bir teşekkürü borç bilmeliyim aslında.
Sakarlığımla mahvettiğim gömleğini, “Başıma ilk kez bela oluşunun anısına saklıyorum onu, yıkama sakın” deyip defterine başına gelen en güzel talihsizlik olarak not düşmeni seviyorum.
Yalandan fotoğraflar çektirmektense ānı yaşamayı seçip en güzel kareleri yine de yakalamayı başardığın için hayranım da sana. Mutfakta yeni şeyler denerken ihtimaller hakkında yaptığın esprilerin, gece gece acıktığım için uykulu da olsan bana bir şeyler hazırlayıp yediğimden emin olmak için beni beklerken uyuyakaldığın için hayranım sana.
Bir çiçeği koklarken gözlerine yansıyan kalbinin sıcaklığına, minik köpeğimiz her yanına geldiğinde yüzünden düşmeyen o gülümsemene, yeteneklerini başarılı işlere dönüştürebilmene hayranım.
Kavga da etsek kelimeleri özenle seçmene hayranım. Biliyor musun en çok bu korkuturdu beni? Kelimeler zannedildiğinden daha derin yaralar açarlar gönüllerde çünkü. Kapanması zor, her akla geldiğinde insanın içine yumru oturturlar. Arkadaşlarımın dediklerini hatırlıyorum da nasıl da yanılmışlar.
“Bu soğuklukla kalbini çok kıracak o senin. Emin misin onunla olmak istediğine? Kendinden başka kimseyi umursayan birine benzemiyor.”
Yanılgılar, tanımadan verilen yükümler, varsayımlar… Onlar hep varlar. Kulaklarımı tıkayıp elini tutmak verdiğim en doğru karardı. Herkesi yanılttığın için çok teşekkür ederim.
Olduğun kişiliği seçtiğin için, beni seçtiğin, beni tamamladığın, bana arkadaş, sırdaş, dost, sevgili olduğun için teşekkür ederim.
Beraber geçireceğimiz nice yıllarımıza…
Tanımak gerekiyor insanları. Konuştuklarından çok konuşmadıklarına bakmak belki de. Yapmaya içi gidip yapamadığı, gözleriyle haykırdığı sözlere dikkat etmek. Bir de herkese güvenli limanında hissettirecek sevgi gerek.
Sıla Malik
Dipnot:
İzlediğim dizideki o güzel çifte, gerçek bile olmasalar çok teşekkürler. İçimi ısıtıp, bu yazıma ilham oldular.
E ne diyeyim; darısı başıma 😊
3 YORUMLAR
Merhaba Sıla,
Yine çok güzel bir hikaye, yüreğine sağlık. Çok tereddüt ettim yazıp yazmamak konusunda ama dayanamadım yazıyorum yine.
Ben, bu kadar mükemmel bir erkekle bir ömür yaşadım. Bazıları biraz farklılıklar gösterse de öyle güzellikler yapardı ki bahçeden gelirken, bir dal çiçek kopartır ve “senin için” diye bana getirirdi. O, bir gül, bir papatya, yasemin değil, Dünya’daki en özel çiçekmiş gibi gelirdi bana. Onunla yaşadığım her gün için Yaradan’a şükrediyorum. Her yeni gün bir başka güzeldi. Bu kadar artıları olan bir erkek, inan beraber olduğu kadına da çok şeyler kazandırıyor.
Çevrenizden özellikle ilk zamanlarda, kafanızı karıştırmak isteyen o seslerin, tanıdıkça ona daha da değer kazandırdığını fark ediyorsunuz. Ama bu kadar özel biri sizden önce hayata veda ederse yaşamak çok ama çok zor. 6 sene önce kaybettim eşimi ama sanki altı gün önce gibi adını söylemem yetiyor, gözlerime yağmur bulutlarının dolmasına ve acımın tazelenmesine.
Şimdilerde artık söylemesem de ilk zamanlar, keşke kızdığım bazı kusurları, beni kırdığı zamanlar olsaydı da sanki hiç kavuşamamış iki sevgili gibi duyduğum bu özlemi biraz daha az hissetseydim diyordum. Hatta seyrettiğim bir filmden etkilenip, keşke bana ihanet etmiş olduğunu öğrensem ve bu içimdeki yangın bitse bile demiştim.
Her şeye rağmen, yeniden başlasam, bütün kalbimle yine onu seçerdim. Hayat sevince ve sevilince çok güzel.
Dilerim, hikayendeki kadar güzel bir aşk yaşarsın.
Ne desem, nereden başlasam bilemedim. Ama inanın bana, tüm kalbimle hissettim sıcaklığını duygularınız.
Hayatta daha böyle duyguları bilmediğim -belki de bildiğimi zannettiğim- bir yaştayım. Fakat bunları yaşamış birinden bu cümleleri duymak bambaşka bir hissiyatmış, onu anladım. Aşkınızın zamansızlığına, sonsuzluğuna gıpta ile bakıyorum. Umarım ben de sizin gibi çok sever ve çok sevilirim.
Benimle bu kıymetli hislerinizi paylaşıp bana yoldaşlık ettiğiniz için minnettarım. İyi ki varsınız.
Sevgilerimle 💜🍀
Güzel sözlerin için çok teşekkür ederim. Bu kadar güzel duyguları hissedip, satırlara döken bir kalp, kesin öyle güzel bir aşkı yaşamalı. Dilerim en kısa zamanda yollarınız kesişir.
Sevgiler 💖