Yığına

Bizler kamu çalışanlarıyız. Bizler sizlerin beter ettiğiniz her pisliği temizlemek zorunda değiliz ama temizliyoruz. Çünkü bizler iyiyiz, çünkü ülkemizi seviyoruz, çünkü yeryüzünü seviyoruz. Çünkü yaşamı seviyoruz. Bu yüzden umursuyoruz, bu yüzden çalışıyoruz, bu yüzden temizliyoruz her türlü pisliğinizi. Temizlemek sizin işiniz, pisletmemek sizin işiniz. Asıl sorun sizsiniz ama biz ilgileniyoruz, sorumluluk alıyoruz. Çünkü bizler sevgi ile, bilinç ile, kiminin îman kiminin biliş dediği özel bir duygu ile, coşku ile doluyuz ve bu sizlerin bilmişliğinize benzemez.

Yâhu adam kalkmış Kars’a gelmiş Kars’a. Kars kötü mü, Kars öcü mü, Kars cehennem mi? Kars ne güzel bir şehir olabilirdi ama Cumhuriyetin kurucularından sonra, Atatürk’ten, İnönü’den sonra kim bakmış ki alıcı gözüyle Kars’a, kim? Ne etmiş peki pek sevgili(!) bir yurttaş? Kars’ın tek.. tek kalp-damar cerrahını bıçaklayarak öldürmüş. “Bir birey” diyeceğim ama sana göre bir kavram değil “birey” ey yığın. Senin o kendini ulu dağlar sayan minicik var oluşsal özleriyle noktacıkların insan/kişi bile değil. Hasbelkader vâr olmuş kişimsi kimseler/şahıslarla kurumlan sen kurum kurum. Sana kurum yakışır.

Ülkede kimsenin gitmek istemediği bir ilin, kimsenin uğramak istemediği bir köyüne, “Ülkemin her yerine giderim. Özellikle de kimsenin istemediği kentlere, köylere gideyim” diyerek, özellikle de o il ve onun gibi istenmeyen illeri seçen bir öğretmen nelere mâruz kaldı o köyde.

“Ama onlar da câhil, suçlamayalım, kişilik/insanlık hâlidir” diyemeyeceğim. Çok istiyorsanız kusura da bakabilirsiniz. Bir noktadan sonra câhillik de suçtur, ağır suçtur hem de. Özellikle de haddini, kendini bilmiyorsa. “Ama câhil, nereden bilecek kendini?” Susacak o zaman. Sus o zaman, kapa çeneni ve dinle! Bilmemek ayıp değil, câhil olmak suç değil tek başına. Ama yetti artık, yeter artık, ömür boyu hapisin yetmeyeceği suçlara evrildi câhillik, câhillikler!

Senin köyüne hizmet için gelen bir hanım kıza (“hanım kız” ne ince bir sözdür, kendinden küçüklere söylenen) böyle mi davranılır? Evine gizlice girip kocaman kaka mı bırakılır buzdolabına? O kadar çok yaşanmışlık var ki… Gidince de ardından “Ah şu öğretmen iyiydi, gitmeseydi keşke” diye yak ağıdı. Ne kadar klâsik bir ikiyüzlülük.

Gerçekten yettiniz artık, yettiniz!…
 
 
Aydınlık yüreklere, sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı