Dostluk Kazansın

İçten bir dostlukta gerçekleşen bir tartışmada her zaman dostluk kazanır.

Bakın “dostluk kazansın” çok önemli bir söz ve yalnızca daha iyi dost olma isteğini dile getirmez, ki bu bile çok büyük ve büyülü bir değer. Yarışırsınız, tartışırsınız, karşılaşırsınız ve iyi bir karşılaşma ise bu, her türden karşılaşma için geçerlidir, en uzak olduğunuz kimseye/şahısa karşı bile, bazen, sevgi duymaya başlarsınız.

Atatürk’e karşı savaşan bir çok general sonrasında ona karşı saygı duymaya başlamıştır ama Yunan işgâl güçleri başkomutanı General Trikopis benim açımdan ilk usa gelen ad bu alanda. Evet, savaş da bu karşılaşmalardan biri olabilir ara sıra ve bu durumda da, en azından bana göre, tam olarak öyledir. Savaşın ardından ikram edilen son fincan Türk kahvesini, Trikopis’e kişice/insanca davranılmış olmasını vb. çok kimse/şahıs bilir Türkiye’de ama sonrasını, Trikopis açısından kaç kimse biliyor? Trikopis Atatürk’e, savaşın ardından büyük bir saygı değil yalnızca, bana göre büyük bir dostluk da duyumsamaya başlamış ve bunu yaşamı boyunca da göstermiş, duyumsatmıştır. Nasıl gösterdiğini, Yunanistan’a döndükten sonra elbette, bilmeyenlerin araştırmasını öneririm.

Değerli bir gerçek öyküdür.

Sonuç olarak, özellikle de kimselerin kesinlikle gerçek bir tartışmaya aslâ yaklaşmadığı, yaklaşmadığı toplumsal koşullarda biriyle herhangi bir konuda içtenlikli bir tavırla bir tartışmaya giriyorsanız, bana göre, eh o kimseye oldukça yakın bir dostluk bağı duyuyorsunuzdur. Keşke bundan fazlası olabilse elbette, gezegen bundan fazlasına gereksiniyor.

Sevi ve ışık ile!…
 
 
Atakan Balcı