Eğlenmek ve Kendine Yetebilmek

İnsan olarak, doğuştan getirdiğimiz ihtiyaçlarımız vardır. Akıllara çok ihtiyaçmış gibi gelmese de eğlenmek de bunlardan biridir. Her birey, doğumdan ölüme kadar eğlenme ihtiyacı hisseder. Bu ihtiyaç görmezden gelindiğinde ya da yeteri kadar karşılanmadığında birey duygusal bir zayıflığın içerisine düşer. Bu zayıflık da zamanla bireyleri boşluğa ve anlamsızlığa doğru iter.

Nasıl Eğlenilir?

Her ne kadar herkesin eğlenmeye ihtiyacı olsa da eğlenmenin tek bir çeşidi yoktur. Eğlenmeyi sevdiğini iddia eden insanların eğlenceye dair çizilmiş sınırları olabilir. Kafalarında oluşturdukları çerçevenin içinde olmayan insanların eğlenmediğini düşünebilirler. Oysa ki eğlence anlayışı herkes için farklıdır. Bu sebeple de doğrusu ya da yanlışı olamaz.

Diğer bir yanılsama da eğlencenin kalabalıklar içerisinde olması gerektiği düşüncesidir. Eğlenmek için kalabalıklar gerekli değildir. Bilakis, bireyin sadece kalabalıklar içersinde eğlenebileceğini düşünmesi, bir tür bağımlılık ve kendine yetememe halidir. Kendine yetebilen insanlar ise her şartta can sıkıntısından sıyrılabilir ve her zaman eğlenmenin bir yolunu bulabilir.

Kendine Yetebilmek

Kendine yetebilen insanların belli başlı özellikleri vardır ve bu özelliklerini geliştirerek her birey, kendine yetebilecek hale gelebilir.

Her şeyden önce kendine yetebilen insanların öz güvenleri yüksektir. Yapmak istedikleri şeyler için, “yapamam” sözünü pek kullanmazlar. En azından “denerim” derler ve denerler. Bu bir cesarettir ama kaybetme ihtimâlî de vardır. Bu ihtimâlîn varlığını kabul ederler ve olumsuz sonuçlardan sonra kendilerine acımasız davranmazlar.

Kendine yetebilen insanların bilincinde oldukları bir diğer durum da zaman zaman yalnız kalmanın da hayata dair bir gerçek olduğudur. Her ne kadar insan sosyal bir varlık olsa da, bazen yalnızlık kaçınılmazdır. Bundan korkmamak gerekir. Yalnızlıktan korkmak, insanın kendini sürekli birilerine muhtaç hissetmesi anlamına gelir. Bu his de tek başına bile, insanın kendine yetememesi ve sürekli canının sıkılması için bir başlı başına bir sebeptir.

Kendine yetebilen insanlar diğer insanlarla ilişkilerinde de dengeyi daha kolay yakalayabilirler. Diğer insanlara gösterdikleri ilgi gereğinden fazla olmaz. Gereğinden fazla ilgi gösteren bireyler, gereğinden fazla beklenti içerisine girerler. Bu beklenti de hep başkalarına bağımlı olmayı beraberinde getirir ve bu davranış tarzıyla birey asla kendine yetemez.

Tüm bunların dışında, kendine yetebilen bireylerin belki de en belirgin yönleri, gerçekçi olmalıdır. Umutsuz olmamakla birlikte gerçekçi olduklarında hayâl kırıklığına çok da uğramazlar. Bu sebeple diğer insanlara muhtaç olmak şöyle dursun, yakın çevrelerine de örnek olabilecek bir duruş sergilerler.

Eğlenmenin çeşitleri birbirinden farklı olsa da her birey kendine uygun olanını bulmalı ve hayatına eğlenceyi katmalıdır. Ama her zaman ve her koşulda eğlenmeyi bilmek kesinlikle kendine yetebilmekle ilgilidir.
 
 
Nalan Erpolat