Mutlu Ölüm

Mutlu Ölüm | Albert Camus

Albert Camus, bu kitabı 1938’de tamamlamış ama kitap, yazar öldükten on yıl sonra, 1970’te yayımlanmış.

Mutlu Ölüm | Fakirlik, Zenginlik, Sakatlık, Sağlık

Mersault, metresi Marthe ve Marthe’nin ilk aşkı Zagreus.

Bu üçü arasındaki ilişkiden konu nerelere geliyor?

Mersault bir kıskançlık neticesi, kız arkadaşının eski sevgilisiyle tanışmak istiyor. Kız arkadaşının diğer bütün eski sevgililerini mahalleden tanıyormuş. Tanımadığı bir bu Zagreus denen adam varmış. Onunla tanışmazsa sokakta gördüğü her adamı o sanırmış ve bu hiç de iyi olmazmış.

Zagreus bir kazada iki bacağını da kaybetmiş. Bu kazaya kadar büyük bir servet edinmiş. Ama bacaklarını kaybedince başkalarına muhtaç bir halde yaşamak zorunda kalmış.

Mersault ise bedenen sağlıklı fakat yoksul.

Zagreus, Mersault’ya sağlıklı bir bedeni olduğu için ne kadar şanslı olduğunu anlatmaya çalışıyor.

İki adamın dostlukları zamanla gelişiyor. Uzun uzun konuşuyorlar. Zagreus zenginliğin ve paranın önemini, parayla zamanın satın alınabileceğini ve mutluluğun da böyle kazanılabileceğini söylüyor:

“Zaman gerekiyor mutlu olmak için. Çok zaman. Mutluluk da uzun bir sabırdır zaten. Ve çoğu kez, para aracılığıyla zaman kazanmak gerekirken, yaşamımızı para kazanarak tüketiyoruz.”

Mersault, Zagreus’un bu sözlerine uyuyor ve daha fazlasını da yapıyor ve mutluluğu aradığı bir yolculuğa çıkıyor.

Mutlu Ölüm | Mutluluk Yolculuğu

Prag, Viyana, Cenova, Cezayir… Gidiyor Mersault.

Yalnız takılıyor bir müddet. Ama kısa zaman sonra içinde bir şey kabarıyor; güneş ve kadın dolu kentlerin özlemi.

Bu özlemini bir parça gideriyor. “Dünyanın en usulüne uygun sevişmesiyle” bir hayat kadını ile yatıyor. Ardından parayı kadının ayakkabısının içine bırakıyor. Komodine bırakmak değil midir bunun usulü? Aman bildiğimden değil filmlerde öyle görüyoruz.

Buralarda düşünüyor. Mutluluk arıyor, “yaşamını bir arap şekeri gibi yalamak” istiyor.

Bana bir dünya boş laf ve melankolik çıkarımlar olarak geliyor bu kısımlar.

Mutlu Ölüm | Mutlu mu Ölüm?

Kitaptaki ölüm(ler) mutlu mu? Bilemiyorum. Kitabın satırlarından mutluluk akmıyordu.

Ama şunu söylemişti Mersault ilkin:

“Havanın bu ışıl ışıllığı, bu verimliliği altında insanların tek ödevi yaşamak ve mutlu olmak gibi görünüyordu.”

Mutlu olmaya ödev diye bakınca insan baskı hissediyor üstünde. Olursa olur, olmazsa olmaz diye bakmak gerekiyor belki de.

Yazarın başka bir kitabı için

Bkz: Yabancı
 
 
Saygılar,
Hülya Erarslan