Kaktüs
Seneler seneler oldu
Bir gün olsun es geçmedim varlığınızı
Kışları sessiz direnişle
Yazları boyunuzu aşan coşkuyla yaşasanız da
Ben hep aynı derinlikte bir sevgi duydum size karşı…
Hep güllere yazdım gençken
Papatyalara sordum yarınımı
Orkideler hediye ettim mutlu günlerinde birilerine
Hanımeli görünce heyecanlandım
Begonvillerin ahengine coşkulu şiirler yazdım
Menekşelere az sırrımı vermedim dağlarda tepelerde
Yaşadım yaşadım
Çiçekler dolusu hisler yaşadım
Ve bir gün sizinle karşılaştım
Canımı yaktı dikenleriniz…
Kanım sızarken parmaklarımdan
İzledim sizi, cezanızı düşünen bir yargıç gibi
Sonra fark ettim çiçeklenmek üzere duran minik tomurcuğu
Vazgeçtim cezadan
Ve anlamak adına sizi
Arkadaş ettim gönül pencereme…
O gün bu gündür bütün çiçekler bir yana
Siz bir yana
Meğer bize diken görünen şeyler aslında
Savunmasıymış hassas kalplerin
En zor görünen diyarlarda bile
Çiçekler doğabilirmiş, şiir renginde…
Hayata karşı duruşunuz
Sevmek hususunda inadınız
Ve asla eksilmeyen umudunuz kılavuz oldu bana
Hem de her sabah…
Anladım
Ve sevdim sizi
Artık ayrılmaz yarenleriz
Ve fark ettim
Aslında hepimiz çoğu zaman kaktüs gibiyiz…
6 Mart 2019,
Mehmet Gökcük
2 YORUMLAR
Kaktüs alegorisi üzerinden insanı anlatmanı, kusurlarıyla sevebilmeyi işlemeni çok sevdim Mehmetcim. Tebrik ederim 👏🏻👏🏻👏🏻
Direkt yaşantımdan aldığım nadir konulardan biri oldu… Teşekkür ederim, eksik olma 🙂