Merhaba İzmir!
Fotoğraf çeken adamın fotoğraflarını çektim. “Merhaba İzmir!” sergisi ile Arkas Sanat Merkezi’nde olan Ara Güler’i gördüm. Ama ne görmek! Ne güzel bir insanın çehresinde binbir tarihe tanık olmak…
“Sonbahar İstabul’un asıl mevsimidir. Bir kere zaman dediğimiz sihirbaz tanrı, güneşi, suyu, rüzgârı ve ağaçların hüznünü birbirine ayarladı mı, şehri, eşyada yalnız kendi gurbet çekmiş ruhunun hâllerini gören bir ressamın eline bırakır.”
Demiş ya Tanpınar “Hep Aynı Boşluk”…
Bu boşluk bir bir İzmir’de doluyor şimdi. Başka şehirlerin birbirine yansıması…
İzmir kız çocuğu ise İstanbul kesinlikle onun annesi
Böyle bir boşluğu tamamlayan pikseller serisi bir sergi, “Merhaba İzmir!”. El yazması notlar. Tarihin bir kapısını açan keşifler. Ne adammışsın be Ara Güler!
Aklımızda beliren her bir yazarın portresi onun karanlık odasında yıkanmış. Öyle bir banyo ki bu kendi ışığı ile aydınlanan şehirler, insanlar, hikayeler. Fotoğraf çekmese ne yapardı Ara Güler dersiniz? Belki de en iyi fotoğrafın portresi olurdu yaptıkları…
Yaşar Kemal, Ara Güler için; “Yaratıcı büyük bir sanat kişiliğidir. Onun işi yalnız makinenin düğmesine basmak değildir. O doğada, insanda çok şey arar. Onun yakaladığı bir fotoğraf yılların, günlerin araştırmasıdır.”
Tam da böyle bir günde keşfetmiş belli ki Afrodisias’ı. Dünyanın en büyük tarihi hipodromu. Kaybolduğu yer bile dünyaya pusula olan adam; Ara Güler.
İsmi ile bir yaşamış ve aramış, araştırmış bulmuştur. Bugün İstanbul dediğimizde Ara, İzmir dediğimizde bu sergi ile Güler/n bir adam karşımızda…
Ne içten, ne güzel söylemler onlar. Sergiye dair fotoğrafları çekerken, onun baktığı kaftandan hayata bakmaktan mutluluk ve huzur duydum. Bugün hâlâ yaşayan anlar olarak bize aktarılan fotoğraflarla tarihte yol aldım.
Kimler kimler yok ki böyle bir hayatta
Merhaba… Picasso!
Merhaba… Dali!
Merhaba… Bertrnad Russell!
Sevgili Ülkü Tamer’in bir anısında şöyle diyor Ara Güler;
“Ne adamlar var!.. Bana soruyorlar. ‘Sen ne marka makineyle fotoğraf çekersin?’ diye. Fotoğraf makineyle mi çekilir? Şimdi en iyi, gelişmiş daktilo bende olsa en büyük yazar ben mi olurum?”
Öyle bir merhaba işte…
NOT:
7 Mayıs 2020 tarihinde Sanat Gündemi köşemizde, “Merhaba İzmir!” sergisi ile ilgili başka bir yazı daha yayınlanmıştı. Ona da göz atmak isterseniz tıklayabilirsiniz.
İlayda Oylum Güleryüz
No Comments