Gelecek Kaygısı – Gelecek Planları

İçinde yaşadığımız zaman diliminde gelecek için kaygılanan her insana hemen hemen tüm çevresi şu tavsiyeyi veriyor.

“An’ı yaşa.”

Bazen içi çok da doldurulmadan ağızlardan çıkıveren bu bakış açısı pek çok yönden doğru da olsa zaman zaman hedefinden sapıp insanı istemeyeceği sonuçlara doğru sürükleyebiliyor.

Bu bakış açısının doğru olan tarafı şu ki anı kaçırmak demek içinde yaşanılan zamanın güzelliklerini görmezden gelmek demektir ya da bunların hiç farkına bile varmamaktır. Geleceği fazlaca düşünüp gelecek için gereğinden fazla planlar yapmanın ya da gereğinden fazla çalışarak günü kaçırmanın sonu pişmanlıktır.

Peki ya geleceği hiç umursamamak!!!

Bu durumun sonucunun da insanın istediği gibi, pişmanlık yaşamadan sürdürebileceği bir hayat olmasının çok da imkanı yok. Öylesine yaşanan, gelecek için hiçbir şey yapmadan, yarınını hiç düşünmeden atılan adımlar da insan olmanın doğasına aykırı çünkü insan özünde, dünyanın iyiye gitmesini ister. İyi şartlarla karşılaşmak, güzellikler yaşamak ister. Bu da hiçbir şey yapmadan mümkün olamaz.

Gandhi’nin dediği gibi;

“Dünyada görmek istediğimiz değişim biz olmalıyız.”

Kaygılanmadan Geleceği Planlamak

Tabii tüm bunlar akla, “Hem anın tadını çıkaracağız ve gelecek için kaygılanmayacağız hem de geleceği düşünüp plan yapacağız. Bu nasıl mümkün olacak?” sorusunu getiriyor.

Geleceği planlarken kaygı yaşamak zorunda değiliz ama bir yol haritamız olmak zorunda.
Çünkü;

“Hangi limana gideceğini bilmeyene hiçbir rüzgar yardımcı olamaz.”
– Seneca

İnsanın varmak istediği bir nokta ve yaşadığı sürece olmak istediği bir “ben” mutlaka olmalıdır. Fakat bu, sürekli kaygılanmayı, sürekli kötü senaryolarla hayatını karartmayı ve günü kaçırmayı gerektirmez. Aksine geleceğine dair uzun ya da kısa vadeli planlar, bireyin bugününü daha rahat yaşamasına, adımlarını ne yaptığını bilerek atmasına ve böylece hayatın tadını çıkarmasına yardımcı olur.

Bunun yanında elbette hayat şartları, dünyanın gidişatı her zaman sürprizlerle doludur. “Her şey insanlar için” sözü klişedir ama çok da doğrudur. Kimse hayat yolunda başına gelecekleri tam olarak bilemez. İnişler, çıkışlar vardır; engeller vardır. Fakat insan bir hedefe doğru gidiyorsa, anayolda çıkan sorunlara rağmen, belki tali yolları kullanarak belki de yolculuk sırasında daha doğru hedefleri keşfederek ufak sapmalarla da olsa hedefine yürür.

Hiçbir planı olmayanların ne yürüyecek yolları vardır ne de varacak bir yerleri.

Hayatın sürprizleri onları sadece oradan oraya savurur ve yolun sonunda bu bireyler bir kurban psikolojisiyle “Benim de hayatım böyle geçti” cümlesini kurarlar. Aslında bu cümle doğrudur çünkü hayat gerçekten de onların gayreti dışında kendiliğinden öylece geçmiş gitmiştir.

Dengede kalabilmek aslında bireylerin gözlerinde büyüttüğü kadar zor değildir. Belli bir hedefe yürümek, yürürken güçlü kalabilmek için önceliklerin iyi belirlenmesi gerekir. Sonra da zamanı iyi yöneterek hedefe doğru güçlü adımlarla, bazen düşüp tekrar kalkmayı göze alarak yürümek gerekir. Bunları yaparken, zor günlerde de kaçırılmaması gereken güzelliklere de göz kapatmamak çok önemlidir. En zor günlerde bile küçük de olsa güzellikler vardır. Güzel bir hayat için gerçekten hedefleri ve planları olanlar zaten bu güzellikleri asla kaçırmak istemezler.

En güzel planlar, en güzel anları yaşarken yapılanlardır ve güzellikleri fark edenlerin kaygıları ölçülü olur.

Nalan Erpolat