Bugüne kadar birçok hikâye yazmayı denedim, düşündüm, yeltendim. Bir sürü dünya hayali sığdırdım zihnime. Olasılıkları yazmak istedim, farklı olanı. 2019 yılında başladı dergi maceram ancak benim için çok güzel olan yazma hâli hep vardı.
Başka insanların içinde olduğu hayâlleri yazmak hep en kolayıydı. Kendimden uzaklaştığım, kendimi dahil etmediğim her yazının sonunda mutlu bir Sıla vardı. Ancak zamanla yazdığım ana karakterler bir şekilde ruhumdan kopup beklenti içinde can buldular satırlarımda. İşte o anda, yazılarımı, kurduğum dünyaları sorgulamaya başladım. Başta yazarken kaybolduğum o yazılar git gide her kelimede yabancılaştığım koca koca metinlere dönüştüler.
Korktum, tekrar eskisi gibi yazamamaktan. İçimden geçenleri ifade edememekten çekindim. Çünkü yavaş yavaş da olsa uzaklaşıyordu bu samimiyet sanki. Siz değerli okurlar ve çevremde yazılarımı takip eden insanlar tam aksini söyleseniz de.
Bir şeyi insanın kendisi beğendikten sonra yedi düvel kötülese kafasına takmazmış. İşler tam tersi olduğunda ise yapılan her güzel yorum nezaketen yapılmış gibi geliyor.
Nedir çekindiğim, kendimi bu kadar uzak tuttuğum? Sanırım bilemiyorum. Yani bilemiyordum. Birkaç gündür farkına varabildiğim bir gerçekle, tüm bu mesafenin kapanmaya başladığını hisseder oldum. Daha çok başında olsam bile. Tekrar o kıvılcımları hissedebiliyor olmanın verdiği rahatlama hissini tarif bile edemem. Yeniden kendim gibi hissetmeye başladım adeta.
Peki ne oldu?
Hayatım boyunca en büyük isteklerimi, hedeflerimi, sevinçlerimi ve üzüntülerimi kendime anlattım ben hep. Gelecekteki hâlime. Hâlen daha öyleyimdir. Kendimle ilgili her şeyi kendimden beklerim. Buna ister yalnızlık deyin ister savunma mekanizması. Ancak senelerdir bildiğim tek şey, bir insanı kendinden başkasının tam anlamıyla anlayamadığı.
Benim tuttuğum günlükler hep benimle konuşur. Geride bıraktığım her sayfa bugünüme, yarınıma bir mektuptur da aynı zamanda. Kendimle hesaplaşırız, anlaşırım.
Bundan 3 yıl öncesinde hissettiğim de buydu işte. Belki biraz da ergenlik de vardı işin içinde ancak zihnimden atamadığım bir hayâl kurmuştum o zaman.
Üniversiteyi kendi şehrimde kazanacak ve o bayıldığım semtlerde öğrenci olacaktım. Ve bu benim için farklı da olsa özgürlüktü. Çünkü o zamanlar bu düşünce benim boğazımın düğümlenmesine yetiyordu bile.
Bir sonbaharda, yapraklar dökülürken okuldan çıkacak ve kendimi mutlu edecektim. Sevdiğim şeyleri hakkıyla yapabilecek güce sahip olacaktım.
Şu an bu yazdıklarım sizlere çok basit gelebilir. Kaldı ki bana bile öyle geliyor ancak 16 yaşındaki Sıla için ne anlam ifade ettiğini çok iyi biliyorum.
O Sıla’nın bana yazdıklarını, bana ne kadar güvendiğini de biliyorum. O zamanlar onca sıkıntıya katlanmasının tek nedeniydim. Onun için sadece ufak bir iḥtimāldim ancak şimdi gerçekliğini yaşıyorum.
Ve onu hayâl kırıklığına uğratmadığım için, o zamanlar üzüntüden döktüğü yaşları sevinç gözyaşlarına çevirebildiğim için kendimle ne kadar gurur duyduğumu tahmin bile edemezsiniz.
Tabii bunda yıllar geçtikçe değişmeyen hayallerimin de katkısı var. Hayatımın bu virajına kadar olmak istediğim de istemediğim kişiyi de hep bildim.
Önümdeki yeni yola çıkmış olmak bana heyecan veriyor. Eskinin o kısır döngüsünden kurtulup sıfırdan ihtimāller yaratıyor olmak ise özgür hissettiriyor.
O tıkanıklık yavaş yavaş gidiyor benden, bu yüzden. Sıla olmaya yeniden başlayabildiğim için. Gözüm yine hep daha fazla kitapta kalmaya başladığı için, yine sokaklarda günlük yaşamına devam eden insanları merak ettiğim için, şeritleri ayıran beyaz çizgilere dalıp gitmektense tekrar yüzümü gökyüzüne çevirdiğim için, 16 yaşındaki Sıla’nın istediği gibi bir sonbahar sabahı derse yetişmeye çalışırken kendimi onun en sevdiği yerde bulduğum için.
Belki sıkıcılaşmıştım, tekrara düşüyordum çokça. Fakat “Sevgili Kalp Sancım” vardı benim. Yıllardır içimde beni yoklayan. Artık hallettim.
Biraz deneyim, çokça gözlem, tadında mutluluk ama en önemlisi bolca gönül rahatlığı ile geri dönüyor gibi hissediyorum.
Yazmayı, yazma isteği uyandıran hayalleri ve burayı çok seviyorum. Güzel dünyalarda buluşmak üzere.
Good things take time to happen but they do happen.
2 YORUMLAR
🎈🎈🎈🎈🎈
💜💜💜🐣🐣🐣🍀