Kör gibi bakan algıların sinir uçları dağlara yürür, attığı her adımda kuraklık vurur yeri göğü. Issızlaşır tüm çevre ama nerede bunu algılayacak açık sinir uçları? Oldukça kalabalıktır ve giderek kalabalıklaşır attığı her adımda yığının ıssızlıkları.
Kor gibi yanan algıların sinir uçları, içini açar yaşamlıların. Yaşamı içten kurutan bakışımlı körlüklerden özgür, kıvrak hançerlerden uzak kut iyeleridir alınlarında parlayan yıldızla adımlayanlar yolu. Yağmur yağar yerden göğe doğru ve kaynağından yükselir kut, yılanın açtığı yolda. Kor gibi yanar!…
12 ışık düzendir, 13’üncü gelir dağıtır yoz düzeni. Yıkımı ve devrimi simgeler Hindistan’ın kökünde 13, korkar algısına barajlar kuranlar, batı kökenlidir temelde 13’üncü ışığa yönelik korku. Sanmayınki yoz düzene bağlılık tek biçimdedir, tek “sözde” kültürdedir; yığınlarcadır yazık ki bu kör bağlılık ve gözler hep kapalı, sımsıkı.
3 neredeyse 7 oradadır, 40 neredeyse 41 oradadır, 12 neredeyse 13 oradadır, suç neredeyse adalet bir adım yakınındadır, yozlaşma neredeyse yıkım oradadır ve yığın, ey çok bilmiş karanlık çukur bakışlı yığın, sen 12 ile 13’ü karşıt sanırsın, adaleti suçlu sayar ve günahlarla suçlarsın, yıkımı suçlar yozlaşmayı özlemle anarsın.
Buldun mu yeniden, sımsıkı sarılırsın ya yozlaşmaya, sıkı sarıl ey kükürt kokulu yığın, sıkı sarıl, andadır!
Kor gibi yanar, yanar da algımı kaplayan sıvılar; ellerimi buz gibi yakar yığının kör çukuru ana yıldız sayan putlarının alacakaranlığı. Niçe (Nietzsche) söylemişti, niceleri daha söylemişti. Yol açanlar, yolu aydın kılanlar belki de yolu yaş/tâze tutar adım adım, damla damla kan ile, akan kan onlarındır.
Kol kırılır yen içinde kalmaz efendiler! Köle ahlâklı, sorsan bir tek kendi ahlâklı, ahlâklı olmayı sevgisizlik, ahlâksızlığı dokunuşmak, öpüşmek sayan sözde ahlâk iyelerinin efendiliği sorgulanır mı(!) hiç? Kor gibi yanar akarsuların dokunduğu toprakların kıyıları, çağlar yücelerden, yüceliği yoldandır, yolundan!
Kör gibi bakan algıların sinir uçları dağlara yürür de dağlar uludur, kurutamaz bengiliği! Otlar kurur, yaşamlar acır, yaşamlılar ölür;kurutamaz bengiliği! Bilmiş karanlığı/cehâleti erki alırsa eline, dağları un ufak etmeye kalkar da, altında yaşamlılarla birlikte kendi de kalır. Yine görmez çukurun köküne adanan ancak yol yaşar, yolcu yürür!
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
No Comments