Kronometre

 

* Nazlı’ya…

 
“Çok gerginim Ahu. Bu yılki istatistiklerime baksam mı, bakmasam mı karar veremiyorum.”

Ahu, kendisine kaygılı gözlerle bakan Selin’in yanına tek bacağını katlayarak oturdu ve elini yatıştırıcı bir şekilde arkadaşının sırtında gezdirmeye başladı.

“Canım arkadaşım, güzel dostum…” Selin’in yüzüne düşmüş saçlarını kulağının arkasına geçirdi. “Düşünsene eskiden insanlar bir ilişki yaşarken karşısındaki kişiye ne kadar emek verdiğini, onu ne kadar düşündüğünü, onun yüzünden ne kadar ağladığını somut bir şekilde öğrenemiyormuş. Çok emek verdiğini hissediyorsun mesela ama gerçekten ne kadar çok bilmiyorsun. Ya da bir tartışma yaşıyorsunuz ve onu düşünerek geçirdiğin binlerce dakika geçiyor aklından fakat bunu istesen de kendine de ona da kanıtlayamazsın. Çok bilinmez değil mi?”

Kendisini dikkatle dinlemekte olan Selin’in stresten dibine kadar kopardığı tırnaklarına baktı.

“Ne kadar yıprandığını somut bir şekilde görememek de aynı şekilde. İnsan çok duygusal bir varlık ve bazen görmek istemediği için gerçekleri yok sayabiliyor. Bu noktada rasyonalizme ihtiyaç duyuyoruz ve ne şanslıyız ki teknolojinin geliştiği bir çağdayız. İstatistiklerine bakmayıp kendini…”

Bir an duraksadı ve önemsemeden söylediğini açığa vuracak bir şekilde dudaklarını aşağı doğru kıvırdı.

“Ne bileyim 21. yüzyıl insanının falan ilkelliğine hapsediyorsun ki?”

Selin ilk defa başını çevirip Ahu’nun gözlerinin içine baktı.

“İstatistiklerime bakmamı bu kadar çok istemen garip geliyor. Ne bileyim, ben bu kadar ısrar etmezdim mesela. Böyle büyük bir sorumluluk almak istemezdim.”

“Sadece seni düşünüyorum” deyip fevri bir hareketle oturduğu koltuktan kalktı. Üzerine oturduğu bacağı uyuşmuştu, hafifçe sendeledikten sonra diğer ayağının üzerinde sekerek odanın dışına doğru yöneldi.

Selin, başını öne eğdi, ellerini iki yandan kafasına koyup parmaklarını önüne düşen saçlarına geçirdi. “Off. Neyse bakacağım ya, merak ediyorum gerçekten.” Ayağa kalktı, titreyen elini sırtına doğru götürdü ve nihayet baş parmağını ensesinde bulunan çip sinyaline okuttu. Karşısında açılan mavi ışıklı hologram gözlerini kamaştırdığı için gözlerini kıstı. Hâlâ daha holograma rahatça bakamadığını fark edince birkaç adım geri gitti. Duruşunu dikleştirdi ve nihayet aksiyon aldı:

“2135 yılı duygu istatistiklerimi görmek istiyorum.”

Donuk ve soğuk bir sesten dönüt aldı:

“Sayın Selin Eupheme,
2135 yılı duygu istatistikleriniz sunulmuştur.”

Çıkan mekanik bir sesten sonra hologram ikiye katlandı ve sonrasında daha geniş bir pencere açıldı.

“Lütfen istatistiklerinizi sunmamız için kategori seçiniz ya da ‘hepsini sun’ komutu veriniz.”

Derin bir nefes aldı ve daha sonra içine çektiği nefesi yavaşça verdi.

“Hepsini sun.”

“Selin Eupheme kişisi 2135 yılının yalnızca %46’sında %50 üzerinde mutlu hissetmiştir. Bu verilere göre Selin Eupheme kişisi son bir yılının yarısından fazlasını yarıdan fazla mutsuz geçirmiştir. Selin Eupheme kişisi, 26847920482038012 çip numaralı “E” kısaltmasına sahip kişiyi ‘özel kişi’ diye kaydetmiştir. Devam et komutu veriniz ya da ‘özel kişi’yi değiştirme isteğinde bulununuz.”

“Devam et.”

“Selin Eupheme kişisi 2135 yılının %72’sini E kişisini istemli ve istemsiz bir şekilde, elektrik sinyalleriyle iletişim kuran nöronları ile beyninde taşımıştır.”

“Kalan %28 de uykuda olduğum nadir zamanlar herhalde” dedi kollarını kavuşturmuş bir şekilde hologramı izlerken.

“Selin Eupheme kişisi 2135 yılının %68’ini; E kişisini düşündüğü zaman dilimlerinde kaygı, üzüntü, stres vb. istenmeyen duygularla geçirmiştir. Selin Eupheme kişisi 2135 yılının 539 bin 438 dakika 43 saniyesini Kranial Sinir’den uyarılan gözyaşı bezlerinin sıvı salgılaması ile geçirmiştir. Selin Eupheme kişisi…”

Donuk ve soğuk ses, kulağına gelen basit bir uğultuya dönüşmüştü artık.

“Sanki onu hayatıma alıp onunla ilgili bir şeyler düşünmeye başladığım ilk an bir kronometre başlatmışım ve durdurmayı unutup hayatıma devam etmişim gibi…”
 
 
Pınar Sude Genç