Işık

Işık, dünyadaki en önemli fiziksel unsurlardan biridir. Hem fiziksel olarak, hem de ruhsal olarak sağlıklı olabilmenin şartlarındandır. Eskilerin klişesi olan “Güneş girmeyen eve doktor girer” sözü de bu sebeple dilimize ve kültürümüze yerleşmiştir.

Bazı insanlar, daha kapalı daha puslu havaları sevseler bile, güneşin açması genelde herkese iyi hissettirir. Aydınlıkta yaşamanın insan ruhuna iyi geldiğinin en önemli kanıtı, yılın yarısını karanlıkta geçiren ülkelerde depresyon oranının fazla olmasıdır. Bunun dışında, son yıllarda yapılan birçok araştırma da geceleri çalışıp gündüzleri uykuda geçiren ya da aydınlık saatlerin tamamını kapalı ortamda geçiren bireylerin daha mutsuz olduklarını ve daha hızlı yaşlandıklarını ortaya koymuştur. Yani ışık ve aydınlık insanlara genelde iyi gelir.

Işık Saçmak

Evrenin aldığı ışığın insanları etkilemesinin yanında, aslında her anlamda ışık bireyleri etkiler. Kimi insanlar için “ışık saçıyor” tabiri kullanılır ve bu insanlar herkesi olumlu yönde etkileyen insanlardır. Genelde yüksek enerjili olan bu insanlar, iç huzuru yakalamış olan insanlardır. Dışarı saçtıkları söylenen o mecazi ışık, aslında içlerinin aydınlığıdır.

İç huzuru tam olarak yakalayamamış olan bireyler, bazen bu bireyleri “rahat”, “dertsiz”, “gamsız”, “kafasına bir şey takmaz” gibi etiketlenebilirler. Aslında dertsiz, tasasız insan yoktur. Herkesin acı-tatlı günleri, zorlandığı anları vardır. Işık saçan bu bireyler, tüm zorlanmaları, içlerine sindirmeyi ve bunları yönetmeyi bilenlerdir. Bu sayede iç huzura ulaşabilirler ve çevrelerini olumlu etkilerler.

Işığı Korumak

İnsan için “etki”, hiçbir zaman tek taraflı olmamıştır. İnsan, gördüklerinden, duyduklarından, okuduklarından kısaca çevresindeki her şeyden etkilenir ve aynı şekilde çevresini de bakışlarıyla, konuşmalarıyla, duruşuyla etkiler. Bu sebepledir ki iç huzuru olan bireyler çevreleri tarafından ışıklı ve aydınlık görünürler.

Diğer bir taraftan bu ışığı da her daim aktif tutmak çok da kolay değildir çünkü hayatın zorlukları durağan değildir. Yinelenir hatta zaman zaman daha da sertleşir. Hiçbir enerji sonsuz değildir, mutlaka beslenmesi gerekir. Bu sebeple ışık saçan insanlar da çeşitli kaynaklardan beslenmeliler aynı zamanda da enerji tüketicilerden kendilerini korumalılardır. Yani kendi içlerindeki ışığa ulaşamamış insanlardan korumalılardır.

Kendi iç huzuru eksik olan insanlar, iç huzuru olanlardan da huzursuz olurlar. Bu sebeple, en çok bahsettikleri şey, huzursuzluktur. İletişimleri de eleştirmek ve yargılamak üzerine kurulmuştur. Kendi ışığına ulaşabilmek için ya da ışığını kaybetmemek için, herkesin böyle bireylerden mümkün olduğunca uzak durması gerekir. Bunun dışında, gelişmek ve üretmek hayattaki en gerçek ve en güçlü kaynaktır. Işığı daim olan insanların her zaman olduklarından birkaç adım daha ileri gitmek gibi hedefleri ve planları vardır. Bu sebeple görüşmeyi seçtikleri insanlar da genelde, gelişen ve ışık saçan insanlar olurlar. Işık saçan insanlar birbirlerinden beslenirler ve asla rahatsız olmazlar.

Aynı Victor Hugo’nun söylediği gibi:

“Kendi ışığına güvenen, başkasının parlamasından rahatsız olmaz.”

Işık saçan insan olmak ya da iç huzuru olan bir insan olmak yapısal bir özellik değildir. İsteyerek, bilerek ve fark ederek herkes iç huzuruna kavuşabilir. Fark edilmesi gereken ilk şey, hayatta acı-tatlı her şeyin bir başının, bir de sonunun olduğudur.
 
 
Nalan Erpolat