Uyan(ma)!

Issızdım suyun dibinde ölümü tiye alıp, taş zerre kımıldamamış, ağırlığınca vakur duruşundan tanıdım onu
Yüzeyde bekleyen fotoğrafta sıcak bir yazın anısı, çözülüyor ölgün buzdan gözleri ışığın, bir girdap gibi iç içe geçiyoruz
Bir türlü birleşmiyor kaderimiz, yıldızların sahip olduklarına lanet olsun

Renklerini soyuyor zaman, içimizde ahşaptan bir put gibi duran tereddütlerin
Durmanın bıktırıcı ısrarıyla, duvarların soğukluğu gibi duruyorlar aramızda:
Çöle seslensem yankı, kum bataklık
Adilce paylaştırıyor tanrı baba, Kabil’in mirasını:
Seks, mülk, para
devlet, savaş ve ölüm ve sivilcelerini tırnaklayan dünya

Bir yası sürdürür gibi susuşlar bin ışık yılı sürdü;
arş-ı âlâya uzanan boşluk bin yıl
İçimde dağ enkazları ağırlığınca bir yas
Tüm kıyımları üstüme alıyorum;
ışıkları çalınmış yıldızları üstüme
Beni tütünle boğun, artık iflah olmam

Sofra bezindeki son kırıntıyı kapıyor soluğundaki gece kuşları
Birbirinin içine kırılan dalgalara çarpa çarpa düşüyor kanatların
Koca bir çağı nefes ile baygınlık arası geçerdin köpüklerin altında, hatırla!
Gülünçtü dünya katmerli şeylerin karşısında; yanıkların iyileşmesine biçilen zaman daha da gülünç
Yarım görüyordu yolları tüm pusulalar
Ol(m)uşum neye yarar?

Tekliyor tabanca, uykusunda bölünüyor su
Kuşların uçarken donarak ansızın, taş gibi yere düştükleri büyük ayaz
Dört başı mamur düşüşlere layık değil belki, ama
yere çakılınca uyanmak üzere
bırak ellerimi
Çoktan doldu kendime biçtiğim zaman

Külotumda sperm lekesi
Damıtıp acı tuz yaptılar, kanıma girdi deniz
Özledim, incirli evin neşesini, seninle bir bankta yalansız oturmayı
Ekmeğimiz yanacak biraz daha beklersen
sözcüklerimiz hiç olmayacak

Hayatın bir başkasının rüyası
Sana ne olur o uyandığında
-düşün-
Neyin kalır iğreti düşlerden başka?
“There is someone in your head, but it’s not you
Your life is someone else’s dream
(Don’t) wake up!”

Josef Kılçıksız