Kendime

Sevgili Kendim;

İşte bir seneyi daha geride bırakıyorsun. Senelerin bu kadar hızlı aktığını ne zaman fark etmiştin gerçekten? Ya da gelip geçen bu seneler seni ne zaman hüzünlendirmeye başlamıştı? Sana dönüp sorduğumda genelde kendimi iyi hissediyorum aslında. Bu da tam olarak içimde biriktirdiğim öfkemi fark edip kağıda dökmemle başladı. Uzun yıllar boyunca kendimi hep yorgun ve tükenmiş hissettim. Bu halimi fark ettirip ruhumun iyileşmesine yardımcı olan Deniz Ünal’a selam olsun buradan.

Geçen Yıllar

Gelip geçen seneler mevzusuna gelince belki de 30-35’lerime kadar bu kadar hızlı geçtiklerini anlamadım. Yılların hüzünlendirmeye ne zaman başladığını düşündüğümde küçücük bir çocukken anaokulunda şekil hamurlarından yaptığım bir beşik, içinde bir bebek ve üzerinde bir battaniyeyi anımsadım. Belki de hayatta en çok istediğim şeye sahip olamayacağımı öğrendiğimde, senelerin neden bu kadar hızlı geçtiğini ve bunu anlayamamış olmanın üzüntüsünü ve kızgınlığını yaşadım.

Sonra sonra tevekkül etmeyi, kabullenmeyi öğrendim. Bunu en çok da sevdiklerimin kaybı ile başa çıkmaya çalışırken öğrendim. Tabii ki hiç kolay olmadı sevgili kendim. Sen çok iyi biliyorsun, aslında. Sana nasıl acı çektirdiğimi, hayata dair olan tüm hıncımı nasıl da senden çıkarmaya çalıştığımı biliyorsun. Evet, hiç ama hiç kolay olmadı. İnsan sevdiklerini kaybedince veya hayattan istediği şeyleri alamayınca bahsettiğim tevekkül sürecinin başlaması da bayağı zaman alıyor. Yaradan’ın benim için en iyisini bildiğini ve istediğini düşünüp kendi adıma en hayırlısını diledim sonra. Ama halen, zaman zaman “Keşke bu kadar çabuk geçmeseydin ey yıllar, keşke önceden bazı şeyleri görüp bilseydim” dediğim zamanlar olmuyor değil. Kalbimin sızladığı, hüzünlendiğim vakitlerde kendimi yeniden bu tevekkül seviyesine getirmeye çalışıyorum. Ne demişler, bilirsiniz: Herkesin sınavı hayatta hep çok istediği şeyler üzerinden geliyor.

Sağlık olsun, ne yapalım.

Hayaller

Eeee, daha ne haber sevgili kendim? Mutlu musun? Neler bekliyorsun hayattan? Hayallerin var mı peki? Gerçekten hayal kurabiliyor musun hâlâ?

Bu konuda kendini hep çok sığ hissetmişsindir. Gerçekçi olmak, ayaklarının yere bastığını bilmek uğruna hayallerin olmamıştı hiç. Hayal kurmanın nasıl bir şey olduğunu da bilmezsin pek.

Şu an sana döndüğümde hafifçe gülümsediğini görüyorum. Hayal kurabilmen için senin huzurlu olman, biraz kendini dingin hissetmen, kısaca kendini biraz rahat bırakman gerekiyor, değil mi? Bunu anladın aslında, yıllar sonra.

Evet, hayatının yeni döneminde bir hayalin var; kaosun keşmekeşin içinde yaşamını devam ettirmek istemiyorsun. Yeni şeyler denemek, yapmadığın, deneyimin olmadığı şeyleri deneyimlemek istiyorsun artık. Bu konuda daha fazla açık vermeyeceksin biliyorum. Anlıyorum.

Eşine bu konuda tüm kalbinle teşekkür ediyorsun. Seni dinginleştiren, sakin kalmanı sağlayan en büyük destekçin o. Öyle olunca da hayallerin biri gitsin, diğeri gelsin, değil mi? Her anlamda minimal bir yaşamın seni mutlu edeceğini biliyorsun. İnşallah da öyle olur sevgili kendim. Tüm kalbimle diliyorum bunu inan.

Hayal kırıklığına uğramak istemiyorsun belki. Ama hayal kırıklarının dibini gördün sen. Kırılan parçaları tek tek kendi ellerinle toplayıp, yeniden başladın. Zaman zaman yapıyorsun belki ama tam da yeri geldi şimdi kendini tebrik etmenin. Seni çok ama çok tebrik ediyorum sevgili kendim. Zorlu süreçlerden geçip bugünlere gelebildiğin için en çok da. O dönemlerde çok zorlandın belki; nasıl dayanabileceğini, nasıl ayakta durabileceğini bilemediğin büyük acıların oldu. Oldu evet, ama o zamanlar hayal edemediğin bir Demet’e dönüştün şimdi, değil mi? İşte bunun için seni çok tebrik ediyorum.

Bu süreçte, şükür ki yalnız değildim. Sevgili babam, annem, kız kardeşim, yakınlarım, Teoman Hocam ve çok sevdiğim dostlarım vardı. Umarım onları bu süreçte çok fazla yormamış, çok fazla yıpratmamışımdır. İnsan, bu zamanlarda tüm dünyanın karşısında durduğunu, acısını gerçekten anlayamadıklarını hissediyor çünkü.

Yeni Şeyler

Neyse, bu kadar dram yeter değil mi sevgili kendim? Seni de daha fazla yormayayım. Yeteri kadar yordum zaten. Bunun için senden de özür diliyorum ama sen beni anlıyorsun. Onu da biliyorum.

Peki, yeni şeyler deniyor musun bakalım? O çok sevdiğin rutininin dışına çıkabiliyor musun? Aslında yaptın bir şeyler evet; cep sahne, pilates, çiçekçilik eğitimi, kişisel gelişim seminerleri, yazarlık, tatiller… Ama yaptıklarının üzerinden zaman geçti, artık yeni şeyler deneyimlemenin zamanı geldi.

Sana ödev sevgili kendim; araştır bak bakalım neler ilgini çekiyor? Onları deneyimle.

Mutlu Yıllar

Doğanın seni sakinleştirdiğini, uzun yürüyüşlerin ardından gelen nefis bir kahvaltının seni mutlu ettiğini biliyorum. Aynı sofranın başında sevdiklerinle birlikte yenen yemeklerin, keyifli sohbetlerin, birlikte kahkahalarca gülebilmenin kıymetli olduğunu bildiğini de biliyorum. Bu anıların yeni yılda artarak, devam etmesini senin adına içtenlikle diliyorum. Sen mutlu ol, sen mutlu ol ki sevdiklerin de seninle birlikte mutlu olsun.

Hakkını helal et be sevgili kendim. Çok çektin sen benden. Yeni yılın, içinden geçen tüm güzellikleri beraberinde getirmesini, hayallerine bir adım daha yaklaşmanı diliyorum.

Bu vesile ile tüm okuyucuların da yeni yılının sağlıklı, mutlu ve hârika geçmesini diliyorum. Yazılarımı okuduğunuz, beğendiğiniz, yorumlarınızı bıraktığınız için çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız.

Mutlu yıllar!
 
 
Demet Albayrakoğlu