Ben, Kirke | Madeline Miller
Ne güzel herkes beğenmiş bu kitabı.
Ben hariç.
Çıkıntılık olsun diye değil, sarmadı beni bir türlü. Halbuki herkes beğenmiş, kesin ben de beğenirim diye düşünerek alıp okumaya başlamıştım. Çünkü benim beğenilerim de genelin beğenileriyle uyumludur çoğu zaman. Ama ı-ıh bu defa olmadı.
Ben, Kirke | Mitoloji
Güzel başlamıştı halbuki. Ama devamını getirmekte çok zorlandım. Zerre ilgimi çekmedi.
Mitoloji ve tanrılar konusunda bilgim yok. Belki birazcık bilgim olsaydı kitaptan keyif alırdım. Ya da bilgim olmasa bile en azından azıcık ilgim olsaydı yine zevk alırdım. Ama ikisi de yok bende.
Ben Kirke | İstenmeyen Çocuk
Kitaba adını veren Kirke, doğduğundan beri ailesinin zorbalığına maruz kalmış bir tanrıça. Tanrıçasın diye mutlusun zannediyorlar.
Annesi, babası, kardeşleri hep aşağılıyor bu yavrucağı. Bu açıdan Jane Austen’in “İkna” romanını anımsattı bana. Orada da Anne Elliot vardı, ailenin hor görüleni.
Çocuklarınıza niye böyle davranıyorsunuz? Bunun bir tık altı zaten çocuğu sokağa atmak.
Ben, Kirke | Yalnızlık
Kirke yavrum yalnızlıktan ve mutsuzluktan o kadar muzdarip ki bir düğünde gördüğü ölümlülerden birine kocası olması için yalvarması gerektiğini düşünüyor, “Ne olsa bundan iyiydi” diye düşünerek.
Ailesinden uzaklaştırılıp ıssız bir adada kalmakla cezalandırılıyor Kirke. “Birinin gözünde bir kıymetim olsaydı, yalnız yaşamama izin verilmezdi zaten” diye içleniyor.
Buraya zaman zaman denizciler geliyor. Kirke onlara yardım ediyor. Ancak herkes iyi niyetli değil tabii. Bir gün bir gemi dolusu adam geliyor adaya. Yardım istiyorlar Kirke’den. Kirke onları doyuruyor. Adamlar Kirke’nin erkeksiz olduğunu öğrenince…
Ah Kirkem…
Adamlar Kirke’ye önce kocasını soruyor, Kirke “yok” diyor. Babasını soruyorlar, “uzakta” diyor, ağabeyisini soruyorlar… Kirke de hepsine dürüst dürüst cevaplar veriyor. Halbuki öyle denir mi? Kadınların -özellikle Türkiye’de yaşayanların- çok iyi bildiği üzere örneğin eve bir şey sipariş ettiniz, kurye geldi, evde yalnız olduğunuz halde sanki evde biri varmış gibi içeriye seslenirsiniz, “Baba yemek geldi!”, “Abi sipariş geldi!” gibi. Ya da örneğin taksiye bindiniz, bir arkadaşınızı arayıp fake bir konuşma yaparak şoföre yalnız olmadığınızı gösterirsiniz. Kitapta da Kirke’ye sorulan sorular ve onun verdiği cevapları okuyunca bu konuşmanın sonunun nereye varacağını tahmin etmek zor olmadı.
Ben, Kirke | Tanrılar
Kitapta Zeus’udur, Hermes’idir, Odysseus’udur… Hepsi ve daha fazlası var. Benim ilgimi çekmiyorlar. İlgisini çekenler şuraya buyurabilir 👉🏻 Komos
Saygılar,
Hülya Erarslan
No Comments