Görüntüyü ele almak tinlerin edimi, eden bilir. Koruyucu soluklar içinde sıcak bir çay tadında eşsiz artı eşseslidir gönüllerin genişliği. Kavrayışımın erki kuyruk sokumumdan alıp yel esişini, yukarı doğru işliyor tensel, tinsel, duyumsatarak kendini artı sarıyor boğazıma varlığını o kutlu yılan!…
Soluğuna sarılan boğulur, yılana sarıl.
Görüntü tende değil, gözler başta değil. Görmek özlerin işi, adımlayan bilir. Sağaltan hekim, kam, erkek-kadın hemşîre. Cinsiyet cok kolludur, çağlayana doğru akar, birleşir, kökteki gibi. Algısı kör olan kumda yüzer, kum yutar, kerhliği dile yakışmaz. Sözler sahurda yutulur, öğleden sonra patlar, yatışmış görünür. Uyuşmadan öte bir yazı yazılmaz yaprağına, yüzünü çevirdi öte yana uyur gibi davranmak kendini kandırmaya yetmeyince Enlil’in kuzusu.
Kişi kızıl tenli, ala gözlü, göğe bakar, yere basar. Enlil’in kuzusu esrikçe bakarken yukarı, sulardan gelir koruyucu ezginin kucaklayıcı fısıltıları. Suyun üzerinde süzülen iye, tuttu ellerinden, kardeşinin fırlatıp attığı kuzuyu. Ve o anda kuzu, ilk kez kendi dilinde, kişi dilince konuştu yere, göğe, ağaç dallarına:
“Vâr oluşun renkleri adına, buradayım!”
Gece ile gündüz kıyımdan arta kalanlara baktı, baktı! Ay, kıyımdan arta kalanları topladı. Göremeyen yığınlar oluk oluk denize aktı çağlayandan. Kızıl dereler nice güzellikler yansıttı uzun süre. Ölümsüz mâhir bir çift el uzandı denize. Tuttu kaldırdı hak olanı. Işık ışıdı, gözler yeşil, ala yaş idi, parıldadı. Yüzler gülümsedi, yere sağlamca dokundu ayakları. Göğe bu kez özge bakışlarla baktı, özünden akarak. Yeniden var oluştu artı yeni bir çember kurdu gökyüzü için ululuk sevisine!
Görüntüye özden bakmak yolcunun işi, adımlayan bilir. Sağaltan soluklar tadında gönüllerin genişliğince sıcak, leziz birer and kabı dolusunca çaylar içilir. Özel olan çay mıdır gerçekten? Yanılır ara sıra kimseler, bireyler bile öte bakar kimi süreçlerde. Kökten alır, çağlayana ulaşır mâhir bir akış, denizi kucaklar sevisi, göğü, yeri. Al olmuştur elma artık, şimdi yeşermelidir özgürlüğünce, özgünlüğünce. Gökçe ve boz renklerin arasında, sonsuzluk sıralanmaktadır tene bağlı gözlere sonlu görünen yaşamlarda!
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
No Comments