Bitişler

Bazı klişeleşmiş söz kalıpları vardır, hem de öylesine klişeleşmiştir ki bir çırpıda ağızdan çıkar. Söylenmesi ezbere olduğu için çok kolaydır ama yaşaması öyle söylendiği kadar kolay değildir.

Böyle sözlerden bir tanesi de:

“Her bitiş, yeni bir başlangıçtır.”

Genellikle, amacının dışında, bir teselli cümlesi olarak kullanılır bu söz. İstenmeyen bitişlerin tesellisi. Bu cümleyi kuran kişi, ya kendini ya da karşısındaki kişiyi üzülmemek adına teselli etmeye gayret eder. Diğer bir deyişle, üzülmüyormuş gibi yapabilmek için sığınak olur bu cümle.

Oysa ki gerçek öyle değildir.

Başlangıcında ümitler barındıran bir şeylerin yarım kalmasıdır bazı bitişler; hayâl kırıklığıdır. Hayâl kırıklığı, üzüntü barındırır. Bu sebeple birey aslında üzgündür ama üzülmüyormuş gibi yapmaya çalışmak için kendini bir şeylere inandırmaya çalışıyordur. Bu davranış tipi de aslında yeni başlangıçların en büyük engelidir.

Yeni Başlangıçlar İçin

Bitişlerin başlangıç olabilmesi için her şeyden önce bitişi kabul etmek ve eğrisiyle, doğrusuyla sahiplenmek gerekir.

Niye bitti?
Neden olmadı?
Şöyle olmasaydı bitmezdi.
Filancanın yüzünden bitti.

Gibi hayıflanmalar ve suçlamalar kabulü zorlaştırır hatta uzayan süreçte imkânsız hâle getirir. Biten durumu kabullenmeden, bu durumla vedalaşmadan yapılan başlangıçlar da yarım kalmaya mahkûmdur. Biteni kabul etmek, durumu tamamen içine sindirebilmek, yanlışlarını fark etmek, yaptığın yanlışlıklardan dolayı kimseyi suçlamamak ve kendine küsmemek; tüm bunlardan sonra da yeni bir başlangıç yapmak, gerçek bir başlangıç, fırsatların değerlendirilebileceği bir durum olur.

İşte o zaman “Her bitiş, yeni bir başlangıçtır” sözü anlamını yaşar ve teselli cümlesi olmaktan çıkar.

Kaçınılmaz Bitişler

Hayatta az hayâl kırıklığı, çok mutluluk için kabul edilmesi gereken bir şey de dünyada hiçbir şeyin sonsuz olmadığıdır. Kötü giden şeyler sonsuza dek kötü gitmeyecek, mutlaka bir gün son bulacaktır. Bunu bilmek, bireyin dayanma gücünü arttırır, mutlu olma umudunu yükseltir. Aynı şekilde, iyi giden her şey de sonsuza kadar iyi gitmeyecektir, bir noktada bitecektir. Bunu kabul etmek de hayâl kırıklığı ihtimalini her zaman düşürür.

Sevilen ya da sevilmeyen günler, mevsimler geçer gider, sevilen ya da sevilmeyen insanlar eninde sonunda bu dünyadan göçer. Beden gücü, yaş geçtikçe azalır. Bunlarını hepsi hayata dair gerçeklerdir. Bunları olmayacak gibi düşünmek, olacakları yok saymak, gün geldiğinde derin üzüntülere sebep olur. Bunun yanında, güzel şeyleri yaşarken, bitişlere odaklanıp da güzelliklerin tadını çıkarmamak da sürekli şikayet etmeyi ve hayatta mutlu olamamayı beraberinde getirir.

Bu sebeple, hem bitişler gelmeden bitişlerin derdiyle dertlenmemek, hem de zamanı geldiğinde bitişlerin normal olduğunu kabul edebilmek dengesinde yaşayabilmek hayatı olması gerektiği gibi yaşayabilmektir.
 
 
Nalan Erpolat