“Söylenecek hiç bir söz kalmadı artık” dediğimiz anda haykırır Alman Edebiyatı’ndan Türkçe Edebiyata kazandırılan Faust’tan yazarlığı denli büyük düşünür Göte (Goethe):
“Kafanda kurduğun düşünceye benziyorsun.”
The Cranberries‘in ölü solisti, ölmeyecek soluğu/sesiyle “Zombi”yi (Zombie) söylüyor. Ölü Kraliçe, Yeraltı Hânı Erlik Hân’ın iyesi olduğu yerde cezâsını çekiyor, bir yandan İrlândalı çocukları öldürüyor. Bizim çocuklarımız ise, Atatürk’ü anlamayan yetişkinlerin, çok bilmişlerin, açgözlülerin, göçük altından çıkarılırken çıt çıkarmaması gerektiğini bir türlü anlamayan ve uyaranlara ” gâvur, kâfir, duygusuz” ve daha kim bilir hangi etiketleri yapıştıranlar yüzünden ölüyor. Göçük altından çıksa da kaldıramıyor göçük üstündeki yüzsüz yığının sözde “yardım”lı çığlıklarını. Ve göçük altından çıkarılan genç oğlancık, sığındığı Sakarya’da kendini öldürmüştür. Çünkü… Çünkü yığın… Onlar düşünmez, umursamaz, çünkü her şeyi her zaman bilir(!) onlar. İlenç yüzlerine vursa ” nûr yüzlülük” sayarlar çirkefin gözeneklerinden taştığı iğrençliği.
“Kafanda kurduğun düşünceye benziyorsun.” Efendisiz oldum, Marksizm’e yakınlaştım, Kemâlizm’e; aslâ karanlığa teslim olmadım. Kur’an, Tanah, İncil, Tao Te Ching, Kutsal Ezgi, Bodidarma’nın Zen Öğretisi ve yığına yasak olan niceleri. Okumuyorlar okumasına da okusalar ne yararı var ki? Örneğin, Kur’an bir çok sayfasında haykırır onlara:
“Hâlâ akletmez misiniz?”
Etmezler, hiç üzerlerine alınmazlar ki etsinler! The Cranberries’in solisti sesleniyor Ülgen Hân’ın, arı iyiliğin yakınlarındaki, üzerinde inceden bir çayın aktığı gökçe bir çayırdan, hâlâ: “Zombi”. Yığın ise arı kötülükle, aç gözlülükle kulaklarını yıkamaz, tıkamaz bile. O kadar duymaz ki acı çığlıklarını dirilerin, ölülerinkini duysunlar. Dayanışmaya omuz versin diye kurulan, dayanışması beklenen, onlarca yıldır bağışlarla kalkınan örgütler, deprem bölgesine çadır satar, parayla satar. Hiç utanır mı?
“Kafanda kurduğun düşünceye benziyorsun.” Kafamda kurduğum evrene benziyorum. Ben aydınlığa. inanmıyorum, imân ediyorum. İnanmak görmedikleriniz içindir. Ben kuşku duymuyorum, inanmaya gereksinmiyorum, biliyorum gerçekliği. Siz hâlâ sözcükler ardından gidiniz. En tok gönlünüzün açlığı/hırsı sözcükleredir. O kitapların asıl dili bile çevirisi, bengiden sınırlara. Hâlâ görmez misiniz?
“Hâlâ akletmez misiniz?”
Sevi ve ışık ile!…
Atakan Balcı
2 YORUMLAR
Bu dünya oyunu bana insanların birçoğunun olan biteni ya da olacakları “akıl etmemesi” üzerine kurgulanmış gibi geliyor. Akıl edenlerin de bir araya gelemeyip dağılması an meselesi sanki. Gerçekler avucumuzdan kum taneleri gibi kolayca kayıyor. Elimizde kalanlarla yola devam ediyoruz. Keramet de yolda olmak mı dersiniz?
Sevgiler
Mantıklarına kapılıp akıllarını ve vicdanlarını öldürmüş bir yığının içindeyiz. Uyuyanlar içinde daha çok uyanana gereksiniyoruz bana göre.
Çok teşekkür ederim yorum için.