“Ben çok öfkeliyimdir” cümlesi, “Ben çabuk parlarım” cümlesinden farklı olarak, hayatın içine yayılmış geniş çaplı öfkeli olma halini ifade eder.
Anne-babaya karşı öfke, eşe karşı öfke, trafikte öfke, iş yerinde öfkeli bir hal alma, çocuklara karşı sürekli öfkeli olma hatta arkadaş ortamında bile hep gergin olma durumudur. Bunların sonucunda da neredeyse hayatın bütününe karşı öfkeli olma hali doğar. Sonra da hep mutsuz ve huzursuz bir hayat yaşamak olasıdır.
Neye Öfkeliyim?
Kişi kendisine “Ben öfkeliyimdir” etiketini yapıştırdığı zaman, bu huzursuz hayatı baştan kabul etmiştir aslında. Bu kabul olduğu zaman da birey öfkeyle geçen anlarında, durup kendine bakıp “Beni öfkelendiren nedir?” ya da “Şu an ne olsaydı öfkelenmezdim?” sorularını hiç sormaz. Hatta bu sorular aklına bile gelmez. Çünkü artık öfkeli olmak onun normalidir. Ancak, “Ben neden sürekli öfkeli ve mutsuzum?” diye düşünmeye başladığı zaman hayat farklılaşmaya başlar.
Sürekli öfkeli olan bir birey, yüksek ihtimalle, hayat içinde birçok konu ile ilgili bir “olmalı” barındırıyordur zihninde.
“Şu şöyle olmalı, bu böyle olmalı…”
Olmalı listeleri uzadıkça bireyin öfke dozu da yükselir. Çünkü çoğunlukla bu “olmalı”ların bireyin kendisinden bağımsız araçları vardır. Herhangi bir şeyin, bireyin idealize ettiği şekilde gerçekleşmesi, birçok insana ya da teknik şartlara ya da zamana bağlı olabilir. Bunların hepsi tamam olmadıkça birey öfkeli olur. Her şeyin tam olması da bu hayatta çoğu zaman mümkün değildir.
Bu sebeple, birey hayatı zihninde nasıl çerçevelediğinin farkına varmalı ve idealize ettiği şeyleri doğru konumlandırmalıdır. Kendi çabasının dışında birçok etkenin hayata dahil olduğunu ve bu etkenlerde aksama olabileceği gerçeğini kabullenmelidir. Bunu kabullenmezse sürekli öfkeli olma halini kendi içinde aklar ve haklılığına kendini çabucak ikna eder.
Duygusal Kırgınlıklar
Diğer bir bakış açısı da kronik öfkenin her zaman gerçek bir öfke olmadığıdır. Birey bazen üst üste çok kırılır ve bu kırgınlıklarını göstermekten çekinir. İşte bu gibi durumlarda, öfke tam bir kalkandır. Bireyi, kırgın, incinebilir, zayıf görünümden korur. Öfkeli birey, özel yaşamında ya da iş hayatında “Ben kolay lokma değilim” mesajını verir. Oysa bu bir gerçek değildir. Mış gibi bir duruştur sadece. Bu sahte duruş, hem ilişkileri günden güne zedeler, hem de bireyi hayatın içinde yorgun düşürür. Oysa ki duyguları, kırılmışlıkları olduğu gibi dile getirmek, insanı öfkeli olma halinden ve bundan dolayı hayattan keyif alamamaktan korur.
Sürekli öfkeli olmak değişmeyen bir kişilik özelliği değildir. Bundan dolayı memnuniyetsiz olmak da kader değildir. Öfkeli olduklarını söyleyen bireyler, hangi konulara hangi şartlarda ölçüsüz olarak sinirlendiklerini bulmalıdırlar. Bu öz keşif, daha mutlu bir hayatın başlangıcı olur.
Nalan Erpolat
No Comments