Şimdiki Aklım Olsaydı

Birçok birey, orta yaşlarda “Şimdiki aklım olsaydı” cümlesini kurmaya başlıyor. Bazen yaptıkları, bazen yapamadıkları için söylüyor bunu. Ama genel olarak bu cümle, geçmişte daha iyi yaşamış olmak ya da geçmişteki yanlışlarından(!) dolayı, şimdi daha iyi yaşıyor olacağına koşulsuz şartsız inanmanın getirdiği bir pişmanlık türünü ifade eden bir cümle.

Bu inancı çok güçlü hisseden insanlar, hayatları boyunca, en çok kendilerini, sonra da yakınlarını ve hayatın şartlarını suçlamaya meyilli olabilirler. Fakat onun da ötesinde, kendilerince yapmış oldukları hataların dışında hayatın gerçeklerini görmüyor olabilirler. Bu da insanları kendilerine karşı çok daha acımasız yapar.

Tabii ki her insan gençlik yıllarında, bazen çok fazla şeyi hedefler, daha fazla şey başarmak ister ve bu amaçları için çok fazla insanla irtibat içerisinde olmayı tercih edebilir. Tecrübesizlik yıllarında, kabul görmek, dışlanmamak çok daha önemli olabilir. Bu sebeple, insan daha çok şeyi alttan almak ya da daha çok fedakarlık yapmak zorunda da hissedebilir. Bazen gereğinden çok fazla koşturur. Öyle olması gerektiğini düşünüyordur çünkü.

Daha sonra, zaman geçtikçe, belki de aynı değeri karşı taraftan görmedikçe ya da hayatın bu kadar koşturmaya değer olmadığını fark ettikçe başlar “Şimdiki aklım olsaydı” demeye. “Bu kadar kendini harap etmezdim, kendi değerimi bilirdim” demeye.

Hayıflanmak

Bütün bu cümlelere saplanıp kalmak, hayıflanmaktır. Sürekli hayıflanmalar, diğer hayıflanmaları beraberinde getirir. Bugününü hayıflanarak geçirenler, çok büyük bir ihtimâlle, beş sene sonra da şu an yaşadığı günler için hayıflanacaktır.

Geçmişe dair kurulan bu cümleler, tam anlamıyla farkındalık cümleleridir aslında. “Geçmişte bazı hatalı tavırlarım ya da davranışlarım olmuş olabilir ama bunları tekrarlamayacağım artık” diyebilmek, bugünü istediğin şekilde yaşayabilmenin yolunu açmaktır.

Pişman Olunmayan Hayat Olmaz

Az sayıda da olsa “Yaşadıklarımdan hiç pişman değilim” cümlesini duyabiliyoruz. Aslında bu da insanın ve hayatın doğasına çok aykırı. Bir insanın hiçbir yanlış yaptığını düşünmemesi, hiçbir yaptığını sorgulamaması, hayatın hiçbir sorumluluğunu üzerine almaması demektir. Sorumluluk almayan insan da hayatın gereklerini hiçe sayar. Sorumluluklarını yerine getiren bireyler, bazı şeyleri zaman zaman yanlış yaptıklarını düşünürler. Kısaca, hayatta her insanın küçük ya da büyük pişmanlıkları olur. Önemli olan pişman olmamak değil, o pişmanlıklara takılıp kalmamaktır.

“Şimdiki aklım olsaydı” derken düşünülmesi gereken, yapılan yanlışların yıkıcılığı değil, o yanlışlar yapılmasaydı, şimdiki aklın zaten olamayacağı olmadır.
 
 
Nalan Erpolat