Kendini Kafese Sokma

Okuyacağınız satırlar genç bir zihnin gördüğü,
gözlemlediği, düşündüğü bir vaziyettir.

Belki bir yetişkin kadar fazla gözlemleme imkânım olmamıştır ya da bir yetişkin kadar bilgim de yoktur. Herhangi bir iddiada değilim zaten. Ancak benim de bir genç olarak akranlarımı, bir neferi olduğum genç nesli içlerinden gözlemleme fırsatım olduğu da, bu konu hakkında okuduklarım da yadsınamaz.

Yalnızca bir Türk genci olarak, yine genç arkadaşlarım üzerinde gördüğüm bir vaziyetten, yine yalnızca kendi akıl süzgecimden geçmiş fikirlerimden bahsedeceğim.

Bazı genç arkadaşlarıma bakıyorum; Batı’yı örnek alma kisvesi ile kendileri de farkında olmaksızın bir başkalaşma içerisindeler. Temel fikirleri özümsemeden beyaz ekranda oluşturulmuş sanal dünyayı kendi yaşamlarında gerçekleştirme çabalarının bazı yetişkinler tarafından eleştiri görüp tasvip edilmediği ve buna karşılık, yaptıklarından gayet emin oldukları için gözleri kararlılık ve hırs ile dolmuş, hiddetli bir gençlik kesimi ile karşılaşıyorum.

Elbette eleştirilerim yalnızca kendi ülkesinin güzelliklerini tanımadan Batı’yı hayran hayran seyreden, kendi bahçesindeki çiçekleri hiç koklamayıp, ne tür güzellikler elde edeceğini bilmediklerinden hiç sulama zahmetinde de bulunmayan ve sadece komşu bahçenin çiçeklerini izleyen gençlere yönelik.

Kendi ülkemin güzelliklerini yadsımadığım gibi Batı’nın bilimini de yaftalamayacağım elbette.

Ancak bilim noktasında geri kaldık da demiyorum. Bu ülkenin daha nice El-Cezeri’yi, Piri Reis’i, Kâtip Çelebi’yi, Ali Kuşçu’yu, Halide Edip Adıvar’ı, Cahit Arf’ı, Aziz Sancar’ı yetiştireceğine de şüphem yok.

Özenti, yerinde olduğu sürece gelişime yol açan bir olgu olabilir. Kişi veya toplum; kendinde eksik gördüğü bir şeyi, beğendiği şeye benzeme hevesi ile kendini geliştirmeye çalıştığı müddetçe, bunun meyvelerini de elde edecektir elbette. Dolayısıyla bilim noktasında daha çok gelişmek için, yine bilim noktasında en gelişmiş ülkelerin örnek alınmasında bir problem olduğunu düşünmüyorum. Ancak bunu yaparken başkalaşıp, kendi kültürlerini ve değerlerini yavaş yavaş silik hâle getiren bir topluma dönüşürsek, işte bu noktada problem başlar.

Yapılması gereken şey, tüm dünyadan iyi uygulama örneklerinin alınarak, fikri, ilmi ve kültürel alanda kendi özümüzle gelişmek, kendi özümüzü beslemektir. Bunun için de kendi özümüzü bilip kültürel değerlerimize sahip çıkmamız gerekir.

Ülkenin geleceğinin emanet edileceği gençler, kültürlerine sahip çıkabilmek için önce kültürlerini tanımalılar.

Gençler Batı’ya veya Doğu’ya değil, beğendikleri bilimin ve sanatın özüne aşk duyarlarsa, hayranlık duydukları bilimde ve sanatta öncü de olabilirler böylece. Ancak çekirdeğin kendisine hayranlık duyulmazsa, yalnızca başkalarının yaptığını hayranlık ile alkışlamaktan ibaret olan bir nesil yetiştirmiş oluruz. Maalesef bazı yetişkinler de bu ayrımı yapamamış olmalılar ki başkalaşmamak gerektiği söylendiğinde, söyleyen kişiye sanki bilim ve yenilik düşmanı bir kişiymiş gibi tavır alıyorlar. Oysaki kendileri at gözlüklerini çıkarsalar hem karşıdaki kişiyi daha iyi anlayacak hem de etraflarını daha rahat bir şekilde gözlemleme imkânı elde etmiş olacaklardır.

Türk genci kendi tarihi ve kültürünü tanımış olup damarlarındaki asil kanın bilincinde olursa, ömür boyu yetecek bir motivasyon kaynağı da elde etmiş olacaktır. Bu yüzden genç arkadaşlarıma sesleniyorum:

Lütfen tarihinizi okuyun.

Yine bazı genç arkadaşlarımda gördüğüm bir diğer husus ise; kendi tarihlerindeki gerçek kahramanları tanımadan, farklı bir milletin hayali süper kahramanlarına hayranlık duymaları. Elbette hayranlık duyabilirler ancak beni rahatsız eden nokta; bazı gençlerin kendi tarihlerindeki gerçek kahramanlar hakkında neredeyse hiç bilgi sahibi olmayıp farklı bir milletin hayali kahramanlarına dair her ayrıntıyı biliyor olmaları.

Amerikan kültüründeki neredeyse tüm hayali süper kahramanların çıkışları, kriz dönemlerine dayanır. İlk süper kahramanlar Shade ve Phantom da Büyük Depresyon döneminde Amerikalılar’ı birleştirip umut aşılamaları amacıyla ortaya çıkarılmıştır. Ülkemizde ise hayali süper kahramanlar oluşturmak için henüz birkaç yıldır çalışmalar yapılıyor.

Ben bunun sebebinin, tarihimizde gerçek kahramanların yaşamış olmasından dolayı hayali süper kahramanlara ihtiyaç duyulmamasından ve zaten herhangi bir sıkıntı içinde kalındığında millet olarak bütünleşmeyi ve her daim motivasyonu diri tutmayı başarmamızdan kaynaklandığını düşünüyorum.

Dolayısıyla genç arkadaşlarıma da hayali süper kahramanlardan önce gerçeklerini araştırmalarını tavsiye ederim.

Saygılarımla,

Pınar Sude Genç