Amerika | BCIS Dersi

Hadi bir tane daha Amerika macerası gelsin bakalım.

Şimdi muhteşem dil kursu bittikten sonra başladım ya üniversiteye; kredili sistem malum, gene almışım bilmediğim bir dersi. Söylemesi acayip havalı; BCIS diye bir ders.

Ama inanın hiçbir fikrim yok; nedir, ne değildir diye. Ya Allah Bismillah girdim olaya. Allah’tan Hakan diye bir arkadaşım var, beraber takılıyoruz. Ama gerçekten bildiğin takılıyoruz derste. Bir de büyük amfideyiz; e biz de Türk usulü kaynamışız aralara, hani önde oturma ki hoca seni kaldırmasın diye bir anlayış vardır ya, bizim kafa ondan işte. Hoca anlatıyor, biz de Hakan’la sürekli kafa sallıyoruz anlamışız gibi. Ama hiçbir şey anlamıyoruz.

Şimdi BCIS dersi nedir, diye soranlar için söyleyeyim…

Bilmiyorum.

Ben buldum benim gibi safını ama çalışkanını, oturdum yanına. Hakan da benim yanımda. Çocukla kaynaşmak için her sabah “good morning”ler, “how are you”lar havada uçuşuyor ama herifte tık yok. Ulan, bir gül! Efendime söyleyeyim, bir sırıt değil mi?

Yok; dedim, bu böyle olmaz. Haa ben neden herife asılıyor gibiyim? Sınavlarda lazım olacak çünkü. İleriye yatırım benimkisi. Hakan da sürekli “Abi neden çocukla kaynaşmaya çalışıyorsun?” deyip duruyor. Uyuz oldu çocuğa, bize yüz vermiyor diye. Dedim ki; sınavlarda lazım olacak, çünkü biz bir “shit” anlamıyoruz.

Hatta bir keresinde çocuk derste bana “lütfen konuşmayın aranızda, anlamıyorum” dedi. Dedim; “Ne demek sen iste, ben salonu susturayım” 😂😂 Sonra birden robdöşambrıyla hoca girmez mi! Allah’ım ben nasıl mutlu, nasıl mutlu… En sevdiğimiz!

Yok be! Asık suratlı, muşmula gibi bir hoca girdi içeriye. Tipinde meymenet yok. Ben hiçbir şey anlamıyorum ya, sanki hoca hep bana bakıyormuş gibi geliyor. Öndekini kendime siper ettim, takılıyorum amfide.

Sonra sınav zamanı geldi hoca dedi ki; şuradan şuraya kadar olan yeri çalışın, haftaya sınav yapacağım.

Ben nasıl sular seller gibi çalışıp sınavdan yüksek puan almak istiyorum ama keşke bir şeyler anlasam dersten. Bu arada yanımdaki kıl herif bildiğin notlar alıyor, derse deli gibi katılıyor, parmak hep havada sorular soruyor. İçimden dedim ki; bu tamam. Tam istediğim kıvamda bir öğrenci; neyse uzatmayayım sınav günü geldi, biz gene aynı düzende oturduk. Sol baştan söylüyorum; ilk başta Hakan, onun yanında ben, benim yanımda robdöşambırlı, yok yok akıl küpü o çocuk…

Kâğıda bir baktım, hep çalışmaya çalıştığım ama tabi ki hiçbir şey anlamadığım sorular. O an “Bir sakin ol Cem, sen yaparsın”lar uçuşuyor kafamda ama tabi yanlış his! Sıfır, sıfır, sıfır… Hakan’a bakıyorum onun da benden kalır yanı yok, o da boş boş bakıyor. Dedim tamam, iş bende.

Hakan’a dedim ki; ben yandakinin kağıdından, sen de benden yazarsın, ama birebir yazma biraz değiştir. Çocuk da kabak gibi kağıt açık yazıyor. Kafamı kaldırmadan yazdım çocuktan. Azıcık da değiştirdim. Neyse sınav bitti, Allah’ım nasıl mutluyuz; nasıl mutlu, anlatamam. Tamam ne yapalım anlamıyoruz, kopya çektik işte. Şimdi kesin çalışkan biri okur; emek hırsızlığı falan falan der… Yapacak bir şey yok, bizde böyle.

Ne gereksiz bir atar oldu ama değil mi!

Aradan birkaç gün geçti hoca sınavları açıklayacak, yeminle çok heyecanlıyım. Bu arada çocukla aylar sonra “good morning” kıvamına geldik, sanki sadrazam torunu pezevenk (pardon canım okurlarım ama hak etti) 😂😂😂

Neyse hoca başladı notları açıklamaya; düşükten yükseğe doğru, epey bir öğrencinin notunu açıkladı. Ne ben, ne Hakan, ne de çocuğa gelmiyor sıra. Ulan sanki 100 almışız gibi… İnan kalbim duracak! Ulan yoksa hoca yakaladı mı bizi falan diyorum. Hadi benim için önemli değil de, bizim esas oğlana bir şey olmasın diye vicdan yapmaya başladım.

Sonra anaa bizim esas oğlan almasın mı 80! Oh ne güzel dedim, ben de herhalde 55-60 alırım. Ulan yırttık derken Hakan’ın notu açıklandı; 85. Hakan havalarda tabi. Ama bana gelmiyor bir türlü sıra. Sonra hoca “Jem” dedi. Buyurun benim diyesim geldi ama anlamaz hesabı, sustum tabi. Demesin mi 95! Hani sanki sınıfta başka Jem var da ona söylüyor gibi, Hakan dedi ki; “Abi bu nasıl olur? Biz adamdan kopya çektik, adam bizden düşük aldı.”

Sınıftan çıktık; konuyu idrak etmeye çalışıyoruz, muhtemel benim attıklarım da tuttu diye düşünüyorum ki başka sebep olamaz. Sınav sonuçları açıklandıktan sonra bizim esas oğlan “good morning”i kesti, konuşmuyor ulan. Oysa daha yeni kaynaşmıştık, üstelik daha bir sürü imtihan var, nasıl olacak falan derken… Amk resmen konuşmuyor.

Biz Hakan’la bir bok anlamıyoruz ama sınavdan sonra çocuk “good work” dedi ve orada anlamalıydım bir kıllık olduğunu….

Düşünsene hiç konuşmayan adam “good work” diyor. Neyse sonra ikinci sınav geldi. Yine aynı düzende oturuyoruz. Yine tamam bu iş bitti, bu dersten de yırttık diyorum ki sınav başladı. Bizim esas oğlan ondan kopya çektiğimi görünce ulan bir kapandı kağıda, anlatamam. Hiçbir şey görmüyorum. Hakan “abi nedir diyor?”

Gözümle sadece “yok” işareti yapıyorum o kadar. Yapacak bir şey yok. Hakan çocuğa uyuz olmuştu zaten, çarpı iki oldu. Bıraksam dövecek. Yavuz hırsız ev sahibini bastıracak. (Ulan benzetmelere bak sen yahuu)

Tabi ki çok kötü geçti sınav, tamamen atmasyon. Dedik kaldık, yapacak bir şey yok. Birkaç gün sonra sınavlar açıklanıyor; Hakan 45, ben 55, çocuk 95 almış. Bu sefer ben çocuğa “good work” dedim, herif nasıl kibirli, nasıl mutlu beni geçti diye. Sonra çıkışta Türk usulü biz çocuğu sıkıştırıp bir dövdük, bir dövdük… Sen misin Türk’lere kopya vermeyen diye… Yok, şaka şaka! Allah’ından bulsun! Yok ya, o da değil… Dokunmadık tabi.

Neyse ortalamadan geçtik biz ama bir sonraki dönem almadık o dersi. Şimdi düşünüyorum da ne kalmış aklımda diye…

Ama kafa bu ara başka konularda ya, BCIS’ten hiçbir eser yok tabi ki 😂😂✌

İşte böyle…

Başka zaman da üniversiteye giriş sınavı maceramı anlatırım.

Kalın sağlıcakla…

Amerika Maceramla İlgili Tüm Yazılarım

▻ Amerika – 1
▻ Amerika – 2
▻ Fine Art (Güzel Sanatlar) – 1
▻ Fine Art – 2
▻ Amerika | BCIS Dersi

Gırgırına,
Cem Albayrakoğlu