Varım
01.01.2020
Ruhumu inceden kemiren bir endişe
Sorularım var yönelen, geleceğe
Anlayabiliyorum sanırım İsmet Özel’i
Ben de kaldırtamıyorum içimdeki şüpheyi.
Düşüncelerim var, zihnimde yer edinen
Dilimden dökülemeden boşluğa düşen.
Diyorlar ki,
İçindeki kötümseri susturmayı dene.
Susturmak kolay da sanki
Fısıltısı damarlarıma dayanan o sesi.
Düşünüyorum, susturamıyorsam
Onunla arkadaş olmayı deneyeyim.
Olmuyor, onu dinlersem aranızda olmayabilirim.
Komik, sanki şimdi sizlerle miyim?
Acılarımı bölüşebiliyorum sevdiklerimle,
Hayır, ilaçları sevmiyorum,
Onları sevdiğim vakit, kendi sesimi duyamıyorum.
Her şey kararıyor aniden
Ve dünyam soluk bir renk alıyor yeniden
Sanki dünyadaki tüm insanlar tek bir takım
Ben ise yalnız kalmışım.
Sadece nefes almayı bilenler
Nefes almamayı ölmek sanıyorlar.
Ben ise merak ediyorum,
Ne yapıyordu acaba İzzet Bey
Darağacında daralınca.
Yürümeye çalışıyorum işte
Dik omuzlarıma yerleşmiş az bi’ güç ile
Paçalarımdan asılan görünmez ellere,
Ve tüm her şeye rağmen, ayaktayım hâlen.
Pınar Sude Genç
No Comments