Hikayem

Hikayem böyle başladı…
2016’da bir kış günü.

Böyle böyle bir çalışma sistemi var; bir bak, denmişti. Danışmanlık için randevu aldım. Taksim Gezi Parkı. Konstelasyon/Aile Dizimi çalışması ile ilk orada tanıştım.

“Konunuz ne?” diye sorduğunda, çok çabuk öfkelendiğimi ifade ettim.

Ama ne öfke! Kime? En yakınımda kim varsa… Önce anneme, sonra ablama… Sonra kim varsa. Ve bunu bastırmaya çalışan halimle daha da sıkışmış hissediyordum.

Sorular sorular sorular ve son soru!

“Nasıl doğdunuz?”

Hayatım boyunca gülerek anlattığım şeyin gün gelip boğazıma dolanacağını bilmezdim. Ben doğarken kordon boynuma dolanmış ve ben içeride dışkımı yutmuşum. Evet evet, ben hayatımda afedersiniz ama bir kere b*k yemişim o da doğarken…

Sonra “Bu konu çok önemli, çalışmamız lazım” dendi. “Tamam kalayım, çalışalım” dedim. “Yok, şu an hemen gerek yok. Hayat ile ilişkiniz iyi, spor yapıyorsunuz, dans ediyorsunuz, yazarlık yapıyorsunuz, rahat uyuyorsunuz…” Nicesi.

1 ay sonraya Bursa ofisinde randevu bulabildim. Bir kış günü Adana’dan bize misafir gelecek arkadaşıma kusura bakma ama benim bu konuyu halletmem gerek ya benimle gel ya da ben tek gideceğim, dedim. Geldi. Gittik. Benim birebir doğum kanalı çalışmama şahit oldu.

Hiç bilmediğim bir grup insan ve temsilci algısı ile çalışan bir sistem. Hiçbir şey anlamıyordum. İnsanlar kendilerini sıkıştıran konuyu Kolaylaştırıcı’ya anlatıyorlar, onun kolaylaştırdığı çalışma öyle yerlere gidiyor ki benim ağzım açık kalıyordu.

Sıra bana geldiğinde “Konunuz ne?” dendi. Anlattım, tamam dendi ve kişilerden karşılıklı yere oturarak bir kanal oluşturulması istendi. Eller birbirine kitlenmiş yerin altından gözlerimi kapatarak anneye ulaşmam istendi.

Temsilci olarak bir anne seçtim. Ve o bayan hiç doğum yapmamış, çocuk sahibi olamayan bir kadındı. Önceki çalışmalardan bayanın konusu biliyordum. Yine de onu seçtim. Öyle bir ortam ki; kadın “Olsun ben de deneyimlemiş olurum” dedi.

Naiflik ve güzelliği ile anneme benziyordu. Ben yeniden doğdum. Saçlarım salık olduğu için yerde sürünürken boynuma dolandı durdu ve o sancının bütün aşamalarını hissettim. Ağladım, ağladım, ağladım. Susmadım, hıçkırdım, tıkandım. En son “annem”le sarıldım, sarmalandım.

Sonra o kadar merak ettim ki bu sürecin öğrencisi oldum… Her ay bir tam gün kar, kış demeden bu çalışmalara gittim. Üsküdar Üniversitesinde Evrimsel Psikoloji Kongresi’nde kendimi vaka olarak sundum.

Peşi sıra eğitim sürecimi tamamladım ve çalışmalar yapmaya başladım. İlk yaptığım çalışma inanılmazdı; doğum kanalı çalışması :))

Ya sizinle başlamadıysa?

İlayda Oylum Güleryüz