Hepimiz zamanın öğrettiklerinden muzdarip
Bazı yönlerden eksik
Biraz anormal, ufaktan deli, dertliyiz
Bunu biliyoruz
Bunu aynalarda görüyoruz
Aynalar bazen yalan söylese de fondötenin de desteğiyle
Üzeri örtülmüş kusurlara sahibiz
Bu büyük bir sorun değil, merak etmeyin
Çünkü bu şiirin şairi de kusurlu, okuru gibi
Yani hepimiz
Hâl böyleyse
Kendimize toz kondurmayıp başkasına çamur atmak niye?
İşte sorunumuz bu
Başkasının eksiğini açığa vurmak
Kendi açığımızı kapatır mı?
Başka denizleri bulandırmak
Kalbimizin akarsularına berraklık katar mı?
Üzmek, gerçekte bizi mutlu eder mi?
Üzgünsek, başkasının hüznü bizim için teselli olur mu?
Zaman hepimize kötü şeyler öğretti
Yoksa hata yapmayı nereden bilecektik?
Hayır hayır, onu suçlamıyorum
O da istemezdi böyle olmasını
Onun misyonu akıp gitmekti
Bizim ise o akıntıyı doğru yönetmekti
O misyonunda ritmik şekilde ilerdi
Biz gitgide tökezledik ve kaybettik
Zamanı kaybettik
Dostları kaybettik
Kendimizi kaybettik
Dünyayı da kaybetmek üzereyiz
Yalan mı?
Hepimiz demez miyiz bazen
“Ah şimdi şu yaşımda olsam” diye
Deriz ama ne çare
Artık bize düşen hayıflanmak değildir,
Kötülüğün hükmünü zayıflatmaktır
Yeterince dağıttık, dağıldık, topalladık
Artık yapmamız gereken toparlanmak, toparlamaktır
Bencilliğin sonu yalnızlıktır, öğrendik
Bizciliğe kucak açmanın vakti gelmiştir
Biz düzelmeden dünya düzelmez
Biz iyi olmazsak kimse iyi olmaz
Herkes hamleyi başkasından beklerse
Zamanın darbesi hepimize iner
İnmedi mi?
Hanımlar ve Beyler
Siyahlar, beyazlar, melezler
Dünya acilen kendinize gelmenizi bekler
No Comments