Sevgili Bulunmaz Hint Kumaşı

Sen pırıltılı, ışıl ışıl ve üzerinde çok güzel desenler, kenarında çok güzel işlemeler olan fazlasıyla dikkat çekici bir kumaşsın. Ama bazıları için harikuladelik görüntüden fazlasını içerir.

Sevgi, saygı, empati senin için ne güzel sözcüklerdir. Senin için herkes seni hayranlıkla izlesin diyedir var oluşları, şiir gibi söylenir.

Ancak öyle yıldızlar vardır ki sen onun ışığı kararsın, yok olsun diye kararttıkça ortalığı, daha çok ışıldar, daha bir yayılır ışığı her yana. Ve sana göre sen haklısındır, canını yakmak içindir o ışık senin, acıtmak için yanıyor ve yanıyordur ve en kötüsü de belki de içtenlikle inanırsın bu düşüncelere. Halbuki ellerini uzatsan, yıldızın kalbine dokunsan ferahlatır seni alevi. Ne demek can acıtmak?

Ne diyordu o ezgili dizeler, şöyle mi:

“Kendine iyi bak, beni düşünme
Su akar yatağını bulur.”

Bilinen en son sözü de şöyleydi sanırım:

“Bana her şeyi desinler ama ardımdan hain demesinler. Edirne’den Ardahan’a ben bu ülkeyi çok sevdim.”

Yumuşak bir karnım yok. Işıktan, ferah bir soluğum var. Havadan başka, alınıp verilemeyen özge bir öz içimde gezer düş geceleri gibi. Su çelikten güçlüdür ancak yumuşak mıdır çeliğin tersine su? Güç yumuşaklıkta mıdır ve özünden feragat mi eder su yaşama tutunmak için ya da aslında kendi değilmiş gibi mi davranır su? Ustalar “yumuşak” demeyi seçmiştir yığına karşı yolu dile getirebilmek için yığının sözcükleriyle, genellikle ancak her zaman değil. Peki doğruyu, sözcüklerinizin sınırlarıyla bile olsa, olabildiğince açıkça dile getirdiğinde ne oldu o ışık yüreklere, dilden özge dillere?

Diyorlar ki şöyle demiş ışık damlası Usta Nietzsche:

“Kanılar, gerçekliğe karşı yalanlardan çok daha tehlikelidir.”

Ey sen, yumuşak, çalıntı Hint İpeği eldiveninin altında demir yumruğunu gizleyen, topraklarında güneş batmayan hırsız kral, kraliçe!

O hırsız bir kral, ruhsuz bir kraliçe ama anımsa, sana unutturulan en yüce gerçekliği anımsa ey bulunmaz Hint kumaşı. Sen havadan hafif, kandan ağır bir soluğun iyesisin, sen o pek bir bay soylulardan (ki bayın en eski anlamı mösyö değildir, soylu demektir) daha bay, daha yücesin. Onlar yalnızca kendilerinin kardeşidir. Sen çimenlerle, karıncalarla, o pek soylu efendilerden daha zeki, daha geniş bir yüreğin iyesi goril Koko ile kardeşsin. Sen galaksinin bir ucundaki yıldız tohumu ile birsin, birliktesin.

Aslı Özkısırlar!…

Aslı Özkısırlar adlı çok genç bir tendeki koca bir yürek öldü, genç bir kadın, geçenlerde. İzmir’de, Aslı Özkısırlar adlı genç bir kadın, hasta olduğu için hastaneye yatırılması gereken ağır hasta bir insan öldü geçenlerde, hastanelerde boş yatak yok diye. Onun öldüğü gün yabancı bir ülkeden başka bir hasta getirilip yatırıldı bir hastane yatağına. Ülkemde yaşayan bir ülkem insanına bulunamayan yatak, başka bir ülkede yaşayan, başka bir insan için bulundu, Aslı Özkısırlar’ın öldüğü gün.

Anlıyor musun ey bulunmaz Hint kumaşı bize edilenleri? Anlıyor musun içimizin nasıl saçma, nasıl gereksiz zehirlerle zehirlendiğini? O yüzden, etme iki gözüm, etme!…

Sevi ve ışık ile!…

Atakan Balcı